Aşka Tutsak(CENCER)

"Esrarengiz Kutu"

"Pardon? Anlamadım."
"Nesini anlamadın Ceren.Yeniden deneyelim diyorum işte.Bana bir şans daha ver.Ver ki bir şeyleri düzeltebileyim."
"Cenk saçmalama Allah aşkına.Ne şansından bahsediyorsun sen.Sen değil miydin bana ben sana umut vermedim elini bile tutmadım diyen şimdi neyin şansından bahsediyorsun?"
"Elini tutmak istiyorum.Artık hata yapmak istemiyorum."
Ceren,elini çeker.
"Güzel.Çok güzel.Ama geç kaldın Cenk.Elimi tutmak için çok geç kaldın."
Ceren masadan kalkıp gider.Cenk arkasından öylece bakakalır.
~~
Şeniz aşağıya inmiştir.Damla ve Cemre oturuyordur.
"Kızlar.Bakıyorum da gelin görümce anlaşmaya başladınız.Ah pardon eski gelin diyecektim."
Cemre Şenizin dediklerini duymuyordu bile.
"Ya evet öyle oldu anne."
"Her neyse.Abin nerede Damla.Onunla konuşmam lazım."
"Abim yok."
"Nasıl yok?"
"Yok işte.Gitti."
Şeniz bir anlık şaşkınlık yaşadı.
"Nereye gitti?"
"Ankara'ya iş gezisine gitti."
"İş gezisine.Neden Nedim değil de Cenk gitti?"
"Çünkü Nedimin çok işi vardı annecim.Abim gitti işte."
Seher elinde Cerenin bıraktığı notla gelir.
"Cemre,bu not ne böyle?"
Şeniz bir Sehere bir de elindeki nota bakıyordur.Gözler Damla ve Cemre'ye döner.
"Bilmiyorum ki anne.Ne notu?"
"Kardeşin bırakmış.İş gezisine gidiyormuş diye.Ne gezisi bu? Nereden çıktı gezi falan?"
Şeniz Sehere ciddi misin bakışını attıktan sonra lafa girdi.
"Ceren de mi iş gezisinde?"
"Cerende mi derken?"
Damla Cemre'nin kulağına fısıldadı.
"Ortalık karışıyor iyice.Napıcaz?"
"Bilmiyorum.Anlayacaklar sonunda.Artık izleyip görücez neler olacağını.Başka çaremiz yok."
"Cenkte iş gezisine gitmiş Seher hanım."
"Senin oğlun benim kızımla aynı anda neden gitsin iş gezisine be kadın?"
"Orasını ben bilemem."
"Ayy tamam yeter." diye bağırdı Damla.
"Ceren ve abim beraber gittiler Ankara'ya."
"Damla hanım.Damla hanım.Ne diyosun sen.Benim kızım ne diye gitsin iş gezilerine bunun oğluyla.Gitse gitse kocasıyla gider."
Cemre daha fazla dayanamadı.
"Cenk Ceren'in asistanı.Onlar beraber çalışıyorlar.Yani beraber gitmeleri çok normal."
Şenizin sinirden gözleri kararır.
"Şeniz hanım.İyi misiniz?"
Seher kolundan tutar Şenizi.
"Ben kadını bir odasına götüreyim.Sonra hesaplaşacaz sizinle."
Seher ve Şeniz yukarı çıkarlar.
Cemre ve Damla derin birer nefes alır.
"Ohh be gittiler sonunda."
"Çok sevinme bence Damla.Annem birazdan gelip bizi sorguya çeker."
"Ee ne bekliyoruz.Kalk gidelim.Yakayı ele vericez yoksa."
"İyi de nereye gideceğiz?"
"Bilmiyorum bende.Neyse hadi yürü arabada düşünürüz."
Cemre ve Damla hemen köşkten çıkıp arabaya binerler.
Seher Şenizi odasına çıkarıp yatağına yatmasına yardım ettikten sonra aşağı inmiştir.
"Hemen anlatın.Ne işler çeviriyorsunuz yine?!" diye bağırır ama salon bomboştur.
~~
Seher mutfakta bulaşık yıkıyordur.Neriman yanına gelir.
"Kolay gelsin."
"Sağol Neriman hanım."
"Bırak şunları iki dakika da konuşalım az."
"İki parça şey kaldı zaten.Onları yıkıyım öyle konuşuruz."
"Eh iyi madem."
Neriman masaya oturur.Masadaki çerezlerden alıp ağzına atar.
"Bak ye bunlardan güzelmiş."
Seher bulaşıkları bitirince masaya oturur.
"Dinliyorum Neriman hanım."
"Cerene hep kızdın.Hep ceza verdin.Hamile kızı köşkten sürdüler ona bile sesini çıkarmadın.Ama bu iş böyle olmaz Seher hanım.Anasın sen ana.Ana dediğin evlatlarını bir tutar.Ayırmaz."
"Ben evlatlarımı ayırmam Neriman hanım! Cemre de Ceren de benim kızlarım!"
"İyi ya bende onu diyorum işte.Madem Ceren'i cezalandırdın Cemreyi de cezalandıracaksın.Kız hemşireyim ayağına pavyonlarda şarkı söyledi kızmadın.Gitti Cenkle öpüştü kızmadın.Cerene bağırdı çağırdı Karaçay oldu diye gitti o Cenk efendiyle evlendi kızmadın.Cenkle Nedim için evlenmiş yine kızmadın.Ama daha yeni boşanmış kızı hala kardeşinin kocası olan çocuğu öperken gördün.Buna da artık bir dur deme zamanın geldi."
Seher başta Nerimanın saçmaladığını düşünmüştü ama galiba haklıydı.Cemrenin de dersini alması gerekiyordu.
"Tamam dediğin gibi olsun.Uzaklaşsın biraz buradan."
"Hah şöyle."
~~
Cemre ve Damla bir kafeye gelmişlerdi.
"Ay şu yaşadıklarımıza bak.Film çekiyoruz sanki."
"Öyle valla."
"Neyse kaçmayı başardık bari.
"Civandan haber var mı? Aramıştır belki seni?"
Cenke saldırdığı günden beri Civan'dan haber alınamıyordu.
"Hayır.Hiç aramadı.Ben çok aradım ama ne yaptıysam ulaşamadım."
Damla üzgün olduğunu belli etmemeye çalışıyordu.
"Üzülme.Biraz zamana ihtiyacı var."
"Haklısın aslında."
Cemre'nin telefonu çalıyordu.
"Açsana."
"Annem arıyor.Pek konuşasım yok şu an aslında."
"Belki önemlidir."
"İyi madem.Öyle diyorsan."
Cemre telefonu açar.
"Efendim anne."
"Cemre neredesin?!"
"Dışarıdayım anne."
"Hemen eve gel."
"Noldu?"
"Eve gel dedim."
"E hadi gidelim madem."
Damla ve Cemre eve giderler.
~~
Seher kapıda bekliyordur.
"Anne.Neden çağırdın beni?"
"Gidiyorsun Cemre.Bugün bu köşkten gidiyorsun.Bir sürede dönmeyeceksin."
Cemre şoktadır.
"Anne yapma nolur."
"Gidiyorsun Cemre.Git aklını başına topla biraz!"
Nurten,Cemre'nin bavullarını getirir.
Şeniz yukarıdan izliyordur.
"Anne.Sen ciddisin."
"Evet Cemre hanım.Artık sana bir dur demenin vakti geldi.Yolun açık olsun."
Seher tek kelime daha etmeden yukarı çıktı.Cemre de el mahkum taksiye bindi.
Damla hemen Nedime mesaj attı.
~~
Ceren Cenki odaya almıyordur.
Cenk kapıya vurmaya başlar.
"Ceren hadi ama.Aç şu kapıyı.Ağaç oldum burada."
"Git buradan Cenk!"
"Gitmem.Gitmeyeceğimi biliyorsun."
Ceren yataktan kalkıp kapıyı açar.
Eliyle içeriyi işaret eder.
"İyi öyleyse.Sen içeri geç.Ben giderim."
Montunu alıp odadan çıkar Ceren.Cenkte arkasından fırlar.
"Ceren! Ceren dursana! Allah aşkına nereye gidiyorsun!"
"Cehennemin dibine!"
Ceren hiç bilmediği bir yola sapar.Cenkte onun arkasından.
Saatlerce yürümüşlerdir.
"Ceren bak hava karardı.Kaybolmak mı istiyorsun? İnat etme dönelim artık."
"Sen dön Cenk.Ben seninle gelmeyeceğim."
"Çocuk gibi davranıyorsun."
"Çocuk gibi davranmıyorum.Sadece kendimi senden korumaya çalışıyorum."
"Kendini benden korumana gerek yok Ceren.Ben sana zarar vermem."
Ceren birden duraksadı.Önce uzun uzun baktı Cenke ardından da bir kahkaha patlattı.
"Hadi ya.Gerçekten mi Cenk? Valla seni tanımasam ben bile inanırım bu söylediklerine.Ama seni tanıyorum.Ve inan bana bugüne kadar canımı en çok sen yaktın.Çünkü bugüne kadar ben en çok seni sevdim.Annemden ablamdan Civandan babaannemden hatta kendimden bile daha çok sevdim.Ama sen bana sevginin yetersiz olduğunu gösterdin.Sen bana hayal kırıklığının ne demek olduğunu öğrettin."
Ceren bir yandan konuşuyor bir yandan da geri geri gidiyordu.Ama arkasında büyük bir dal parçası vardı.
"Ceren! Dur!"
"Durup da senin vicdanını aklamanı mı izleyeyim Cenk!"
Cerenin ayağının dal parçasına takılması ve düşmesi bir olur.
"Ahh ayağım."
"Sana dur demiştim."
"Ne bakıyorsun öyle.Yardım etsene."
Cenk gidip Ceren'i kucaklar.
Yürümeye devam ederler.
"Cenk daha gelmedik mi?"
"Sayenizde kaybolduk Ceren hanım."
"Napıcaz şimdi?"
"Geceyi burada geçiricez."
"Hayatta olmaz.Kurda kuşa yem oluruz."
"Onu ormana girmeden önce düşünecektin."
~~
Cemre kendisi için ayarlanan eve gelmiştir.Etrafına bakınır.Ev aslında çok güzeldir ama Nedimi göremeyecek olması canını sıkıyordur.Yine de eşyalarını yerleştirmek için işe koyulur.
~~
Cenk ve Ceren bir kulübe bulmuştur.
İçeriye girerler.
"Ayy burası çok pis."
İçerisi oldukça eski ve tozludur.
"Başka şansımız yok Ceren hanım."
"Ama Cenk napıcaz burada.Hem baksana buz gibi burası."
"Korkma.Hallederiz bir şekilde."
Ceren hiçbir yere dokunmadan etrafına göz gezdirir.Cenk de dışarıdan biraz çalı çırpı topluyordur şömineyi yakabilmek için.
"Isındın mı biraz?"
"Evet daha iyiyim."
"Güzel."
Tek sorun kulübede tek yatak vardır.
"Isınmasına ısındım da nasıl yatacağız burada?"
Cenk hemen göz kırpar.
"Eh bu gecelik yatağı benimle paylaşmak zorundasın."
Ceren yatağa uzanır.Cenk de yanına.Yer çok dar olduğu için birbirlerine yaklaşmak zorunda kalırlar.
Bir süre öylece tavana bakarlar.En sonunda Ceren uykuya yanık düşer.Cenk de ona ayak uydurur.
~~
Cemre tam eşyalarını yerleştirmiştir ki kapı çalar.Kapıyı açıp bakar ama kimse yoktur.Onun yerine birisi bir kutu bırakmıştır.
Cemre kutuyu alıp kapıyı kapatır.
Kutuyu açar içinden bir not ve bir adet cd çıkar.
"Hadi şimdi iyi bir abla ol." notta yazan tek cümle vardır.
Cemre koşarak cd yi takar.
Gördüğü görüntüleri belki de hayatı boyunca unutmayacaktır.
-Bölüm sonu-