My Deaf Mate (Voltooid)

Hoofdstuk vierendertig:

POV Heather:

Wat moet ik zeggen? Wat wil ik zeggen? 

Jankend sta ik voor hem, hij nog steeds op één knie. 

Wanhopig probeer ik de goede gebaren te bedenken, maar mijn geheugen is blank. 

Alex staat op en glimlacht naar me. Zijn ogen staan onzeker en hij voelt zich duidelijk niet op zijn gemak. 

Gewoon, puur omdat ik echt niet weet wat ik moet doen, gris ik de ketting uit zijn handen en doe hem om mijn hals. 

Ik geef hem een harde kus. Verbaasd kust hij me terug. 

"Oké..?" gebaart hij nog steeds onzeker. 

"Het spijt me, ik..." nog steeds lichtelijk in paniek beweeg ik random gebaren met mijn armen. 

Hij legt lachend zijn handen op mijn armen en glijdt dan door naar mijn heupen.

"Kus me maar gewoon." zeggen zijn lippen met een uitdagende grijns. 

Ik kan alleen maar zuchten en toegeven. 

Pas een uur later komen we weer binnen gewandeld. Iedereen zit bij elkaar en kijkt ons afwachtend aan. 

"Ze heeft de ketting om!" roept Lily, wijzend naar mijn hals. 

Iedereen begint te juichen en knuffelt elkaar. Mijn vader komt naar me toe met tranen in zijn ogen. 

"Ik ben zo blij dat ik dit mee mag maken, je moeder zou trots op je zijn geweest. Ik ben zo blij voor je." zegt hij via de mindlink en ik kan het niet helpen maar ik begin weer te huilen. 

Alex legt geruststellend een hand op mijn onderrug. Trots kijkt hij toe hoe iedereen feestviert. 

"Ik hou van je, Heather." zegt hij in mijn hoofd.

~~~~~~

Ik weeeeet het! Veeeel te weinig, maar het is wel een antwoord op het vervolg haha. 

-Roxy

~~~~~~