Σε Αγαπάω..

551 32 32
                                    

Ladybug's POV.

"Ένα δεκατετραχρονο που τόσο καιρό με εμποδίσει να κάνω αυτό που θέλω!" λέει ενώ εγώ προσπαθώ να ξεφύγω..

"Α... Άσε... Με!" λέω με δύσκολία και εκείνος χαμογελάει που με βλέπει έτσι.

Τον βλακα!

"Άφησε την κόρη μου! Αχ! Άμα σε πιάσω θα σου σπάσω τα παΐδια ένα ένα! Και θα το ευχαριστιεμαι!" φωνάζει η μαμά μου.

Α! ρε μαμά!

Η μόνη που μιλάει αυτήν την στιγμή.

Και έχω την εντύπωση πως όντως αν την λύσουν τώρα θα του σπάσει τα παΐδια

"Καταστροφή!" ακούω τον Adrien και πριν το καταλάβω έχει εμφανιστεί δίπλα μου και χτυπάει τον Hawk Moth με αποτέλεσμα να με αφήσει.

Πέφτω κάτω και αρχίζω να βήχω ώστε να ξανά βρω την αναπνοή μου.

"Είσαι καλά;" με ρωτάει ο Adrien όταν έρχεται δίπλα μου.

"Ναι... Πήγαινε στον...Hawk Moth." του λέω και φεύγει από κοντά μου.

Αρχίζουν να παλεύουν.

"Δεν είστε τίποτα παρά μόνο δύο μικρά." ακούω την Mayura από πίσω μου και αφήνω ένα γελάκι.

"Δεν ξέρω αν το θυμάσαι. Αλλά σας έχουμε νικήσει κάμποσες φορές και εσείς μόνο... Για να σκεφτώ... Α! Καμία!" κοροϊδεύω και σηκώνομαι.

Εκείνη δεν απαντά.

"Τι έγινε; σε τάπωσε ένα παιδί;" συνεχίζω και πάλι δεν απαντά.

"Μισό λεπτό! Το ξανά κάνα!" λέω και της βάζω μια τρικλοποδια.

Καταφέρνω και της παίρνω το Miraculous.

"Natalie!" λέω έκπληκτη.

Ο Adrien φάνηκε να σοκαρετε λίγο.

Μάλλον ήξερε...

"Τελείωσε... Πατέρα!"  λέει ο Adrien και με γρήγορες κινήσεις καταφέρνει να το πάρει το Miraculous.

Όντως... Ο Hawk Moth είναι... Ο Gabriel Agreste!

Εντάξει έχω χάσει επεισόδια...

"Adrien;" λέει με την φωνή του να τρεμει.

"Γιατί;" ρωτάει ο Adrien με τα μάτια του δακρυσμένα και πάω κοντά του.

𝑻𝒉𝒆 𝒈𝒓𝒆𝒂𝒕 𝒕𝒓𝒖𝒕𝒉. Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα