𝑻𝒉𝒆 𝒈𝒓𝒆𝒂𝒕 𝒕𝒓𝒖𝒕𝒉.

Η Τελευταία Μάχη...

"Θα σου φανεί περίεργο αλλά... Έχω ένα κακό προεσθημα..." του λέω και γελάει λιγάκι.

"Γιατί γελάς;" των ρωτάω.

"Όλα είναι υπέροχα! Τίποτα κακό δεν θα γίνει!" μου λεει και χαμογελάω.

Αλλά εμένα κάτι δεν μου κολλάει...
Akuma έχω να δω εδώ και εβδομάδες...

Δεν μου το βγάζει εμένα απο το μυαλό κάτι θα γίνει!

Και θα είναι άσχημο...

Τότε ο Adrien άργησε να με γαργαλάει.

Εγώ εγώ λιώσει στα γέλια.

Και πέφτω πάνω του.

Γελάω.

"Αν θυμάσαι καλά, κάπως έτσι δώσαμε και το πρώτο μας φιλί." του λέω και αφήνει ένα γελάκι.

Και πριν καταλάβω από που μου ήρθε με φιλάει.

"Πονηρουλι!" του λέω μόλις σταματάει.

"Πρέπει να φύγω." μου λέει καθώς κοιτάει την ώρα.

"Εντάξει γατάκι μου!" του λέω και τον φιλαω στο μάγουλο.

Έπειτα χωρίζουμε δρόμους.

Μπαίνω σπίτι αλλά κανείς δεν είναι εκεί.

Ταραχτηκα για λίγο αλλά έπειτα θυμήθηκα ότι είχαν μια δουλειά κι έφυγαν.

Τώρα τι είναι άλλη υπόθεση.

Μου εξήγησαν χτες αλλά δεν κατάλαβα.

Το μόνο που κατάλαβα είναι ότι θα πάνε στο ξενοδοχείο της Chloe.

Υγεία!

Τότε χτυπάει το κινητό μου.

Το γατάκι μου.

Διαβάζω στην οθόνη..

Ο Adrien;

Καλέ πριν λίγο μαζί δεν ήμασταν!

"Marinette!" φωνάζει όταν το σηκώνω.

"Adrien τι έγινε; είσαι καλά;" ρωτάω ανυσηχη.

"Έχουμε πρόβλημα!" μου λεει..

"Adrien πες μου τι έγινε! Είσαι καλά έπαθες τίποτα!" φωνάζω.

"Όχι... Σχεδόν.. Ξέρω που κρύβεται ο Hawk Moth!" μου λεει και σοκαρομαι.

"Τι!" φωνάζω.

Οι γονείς μου!

Πρέπει να βεβαιωθώ ότι είναι καλά!

"Adrien, σε κλείνω! Έλα στο ξενοδοχείο της Chloe!" φωνάζω και του το κλείνω πριν απαντήσει.