Chapter 11

183 6 14
                                    

KITANG-KITA ko kung pano nabitawan ni Luke yung isang drumstick niya, kung pano nawala sa tono yung bass na pinapatugtog ni Yohan, at kung panong wala pa ring kahit anong reaksyon sa mukha ni Rhyken pagkatapos ng sinabing iyon ni Ryo.

"HA-HA-HA-HA!" Pilit na pilit na tawa ko mawala lamang yung awkwardness sa paligid. Saka ko siniko nang malakas itong animales na katabi ko.

"Ow! What?" Tatawa-tawang sabi niya nang panlakihan ko siya ng mata.

"HA-HA-HA. Ang corny mo talagang mag-joke, no..HA-HA-HA."

"Who says I was joking?"

Madiing inapakan ko siya sa paa para magtigil na siya sa kalokohan niya.

"Ouch, fck! Stop it, Jon! I said I wasn't joking! Pwede naman talagang magdala ng babaeng kaibigan dito!"

"Ugh! Kainis ka talaga. Makalbo ka sana!" Saka ko siya sinabunutan.

Tatawa-tawang inalis lang nito yung kamay ko saka ako pinitik sa noo.

"I know you like me, okay? But don't make it too obvious," nakangising sabi nito at mahinang tinapik yung pisngi ko bago naglakad papunta kina Luke.

Ang kapal talaga ng hudyo!

"Woahhh. Woaaah! Ryo, dude! Bagong buhay na ba?" Pang-aasar ni Luke.

Tumingin muna si Ryo sakin bago sinabing,

"Who knows?" He said grinning before picking up his guitar and the microphone.

I just rolled my eyes and sat on the couch. Hindi ko alam bakit niya ako dinala dito but who was I to complain?!

Nasa music studio ako ng isa sa mga gusto kong banda!

And I'd get to see them practice live!

"Flirt."

Napatingin ako sa nagsalita. Sino pa ba ang may matalim na dila dito?

Rhyken was sitting on the couch across mine. He was changing his guitar's strings.

Tinaasan ko na lang siya ng kilay. Problema na naman ng lalaking to?

Hindi ko na siya pinansin. Iniikot ko yung tingin ko sa studio. It was spacious, and surprisingly tidy. It was also sound proof kaya kahit anong lakas ng tugtog dito, hindi magagambala yung mga tao sa labas.

Kompleto din ito sa mga kagamitan. There were wires and cables everywhere. Ilang amps at guitar effects pedals din yung naroon.

There were also two sets of drums - one was the acoustic drums or the traditional drums, and the other one was the e-drums, which I think is mostly used when recording.

I remember owner nga pala ng isang recording studio si Ryo. So ito na yun siguro? Yaman ha.

Kaso bakit kaya sa ibang bahay pa siya umuuwi kung meron naman pala siyang ganito kagandang bahay na uuwian?

I turned to the other side of the room and saw a piano keyboard and a grand piano.

Damn! Hindi ko napigilan yung sarili ko na ma-excite. It has been a while since I last saw a piano!

I could play it just fine but it was not like the professional pianist's level.

It was my dream once - to be a concert pianist. But I had no means to pursue that dream.

It would cost much, and we did not have the money.

I touched the piano's cover - it was sleek, and beautiful. I lifted it and ran my fingers on the keys.

Love, FinallyWhere stories live. Discover now