Son Dördün

3.2

Yaren abla, namı değer kayınvalidem, bizi dip dibe görüp bağırdıktan bir saniye sonra Baran benden on metre öteye sıçramış bunun sonucunda da kafasını mutfak dolabına çarpmış ve yere düşmüştü.

Ben mi?

Ben korkudan oturuyor olduğum masadan düşmüştüm. Popomun kırılmış olma ihtimali haricinde ağır bir hasar almamıştım.

Hashtag şükür.

'' Yine kim götüne çomak kaçmış gibi bağırıyor amına koyayım? ''

Tahmin etmesi zor olmayacağı gibi bu cümleleri sarf ederek mutfağa giren Saye yengemdi. Evet, kambersiz düğün olmaz.

'' Bunlar neden üçüncü dünya savaşından sağ kurtulan tek tük asker gibi yerde bir yerlerini tutarak yatıyorlar? ''

Saye yengenin yaptığı benzetme tam yerine mi oturmuştu yoksa konudan oldukça alakasız mıydı çözememiştim. Popomun acısından kaynaklı olarak uzun süre hiçbir şeyi çözebileceğimi sanmıyordum.

'' Yalnız anne üçüncü dünya savaşı daha yapılmadığı için kurtulacak olan tek tük askerin bu durumda olacağını bilemeyiz ama yine de sen bilirsin tabi. ''

Gerçekten mi Sare? Bütün sıkıntımız bu mu şu an?

'' Bana laf yetiştirmeye çalışacağına, bak çalışmak diyorum hâlâ yetiştirebilmiş değilsin, şu kızı yerden kaldır. ''

'' Allah razı olsun. '' Dedim sonunda birinin bunu yapmak aklına gelebildiği için.

Sare oflaya puflaya yanıma geldi ve elini bana uzattı. Popomu tutmadığım elimi ona uzattım ve onun yardımı ile ayağa kalktım.

'' Bana da yardım etmeyi düşünen var mı? Hani yoksa ben burada ölürüm sıkıntı değil. ''

Baran'ın sesini duyar duymaz popomun acısından onu unuttuğumu fark ettim ve inanılmaz bir vicdan azabı ile yattığı yere döndüm.

'' İyi misin? Kafan çok acıyor mu? '' Bunları söylerken de elimi uzatmayı ihmal etmemiştim.

'' Şuna bak, sanki annesi. Bırak oğlumu ben kaldırırım yerden. '' Yaren ablanın korkusuna az kalsın Baran'ın elini bırakıyordum ama bir kez daha düşmemesi adına elimi çekmedim. Baran da bu sırada kalkmıştı bile.

Yaşadığımız bu an bana ona aşık olduğum anı hatırlatmıştı. Benim düşmem ve onun beni yerden kaldırması. Allah'ım lütfen kalbimin erimesine izin verme. En azından şimdilik.

'' İkiniz de içeri geçin. Hesap vereceksiniz. ''

Yaren ablaya hayır diyemeyeceğimiz için ikimiz de başımızı mağlubiyetle öne eğdik ve anasını takip eden civcivler gibi peşinden yürümeye başladık.

'' Havaya bak, sanki oğlunu uyuşturucu kaçakçıları ile bastı. '' Saye yengemin kendi içinde mırıldanışı duymuş ve kıkırdamıştım. Ne var? Komikti.

İçeride Selçuk abi ve Beril abla bir konu hakkında konuşurken Taha'nın getirdiği çikolataları yiyorlardı. Emre abi telefonu ile oynuyor, Evren abi ise onu sinir etmeye çalışıyordu. Ada abla ve Kerim abi ise bomboş oturuyorlardı. Şimdi fark etmiştim de, Kamer neredeydi?

Baran ve ben kurbanlık kuzular gibi yan yana oturduk koltuğa ve Yaren ablanın karşımıza geçişini izledik. Ellerini beline koydu ve konuşmaya başladı.

'' Evet, şimdi hanginiz bana mutfakta öpüşmek üzere olmanızın sebebini açıklayacak? '' O bu cümleyi kurar kurmaz salondaki herkes uğraştığı şeyi bırakıp bize döndüler.