Son Dördün

0.7

Kitap ağırlıklı olarak Dolunay üzerinden devam edecek arada diğer karakterlerin anlatımından da yazacağım :)

" Bu evde sadece ben mi varım anasını satayım? Kapı çalıyor on dakikadır. " Elimdeki kitabı okurken bir yandan da  Sare'nin homurtularını dinliyordum. Dediği gibi kapı on dakikadır çalışıyordu ve ben de dahil olmak üzere kimse açmıyordu.

" Az daha kapıda bekletseydiniz belki meyve verirdim oturur yerdik. " Kamer'in sesini duymamla gülümsedim ve kaldığım yere ayraç koyup oturduğum koltukta uzanmaya başladım.

Elindeki poşetleri mutfağa bıraktı ve yanıma yani salona geldi ve karşımdaki koltuğa aynı benim gibi yattı.

" Naber gönlümün çiçeği? " Yüzümdeki aptal sırıtışla ona döndüm.

" Markete gittiğinden bu yana yirmi dakika geçti. Değişen bir şey yok. " Bana öpücük atıp sehpanın üzerindeki kumandaya uzandı ve televizyonu açtı.

" Ey Allah'ın beyin dağıtırken es geçtiği sevgili kulları, ben acıktım ve kıçınızı kaldırıp yemek hazırlamak için yardım etmeyecekseniz kendim yapıp yiyeceğim. " Sare'nin dediğini takmadan yatmaya devam ettiğimizde yerdeki minderlerden birini kafama fırlattı.

" Elinin ayarına başlatma şimdi mal mısın amk? " Minderi bacaklarımın arasına koyup yattığım yerin tersinden ona bakmaya başladığımda tek kaşını kaldırmış bana baktığını görüp yutkundum.

" Şaka yaptım canım kuzenim muah. " Saçların geriye atıp mutfağa giderken konuştu.

" Ben de öyle düşünmüştüm velet. " Ego.

Kapının tekrar çalmasıyla bu sefer Sare'nin de açmayacağını anlayıp el mahkum ayağa kalktım ve kapıyı açmaya gittim.

Kapıyı açtığımda bir eli cebinde bir eli yanındaki kızın omzunda bekleyen bir Baran görmeyi beklemiyordum tabi ki.

" Selam Dolunay. " Bunu söyleyip kızla beraber içeri girdi. Bu kim lan?

" Baran mı o? " Sare mutfaktan çıkıp da Baran ve kızı gördüğünde yüzünde oluşan ve kızdan tiksindiğini belli eden bakışla kollarımı birbirine bağladım.

" Bu, yüzünde yirmi ton makyaj olup da no filtre diye fotoğraf attığından yüzde yüz emin olduğum kız kim? "

Kamer'in kahkaha sesini işittiğimde ben de gülümsedim. Gerçekten kızın yüzünde gereksiz makyaj vardı.

" Biraz kibar olmaya ne dersiniz? Bu Sevda. Sevda bunlar da benim kardeşlerim. " Sesleri duyup yanımıza gelen Sanem de aynı bizim gibi yüz ifadesine bürünmüştü.

" Kardeşler mi? Birbirinize hiç benzemiyorsunuz. " Kızın ses tonu sinirimi alt üst etmişti bile.

" Hepimiz aynı anadan çıkmadığımız için olabilir mi? " Sare kıza öldürücü bakışlarını atmaya devam ederken ben de Kamer'in oturduğu koltuğa geçtim ve ayakucuna oturdum.

" Pardon. Kardeşlerim deyince gerçek sandım." Gözlerimi devirip televizyona odaklandım. Artık ne kadar olduysa.

" Kızlar biz odama çıkıyoruz yemek hazır olduğunda çağırır mısınız? " Baran bizim yanımızda olduğundan daha farklı davranıyordu ve şu an elimde olsa önce kızı sonra kendisini öldürebilirdim.

" Hizmetçin sandın herhalde bizi? Kendin gelir bakarsın hazır mı diye. Özel davetiye yollayacak değiliz. " Kendimden beklenmediğim bir saldırganlık ile konuştuğumda hepsi bana şaşkınca bakmış olsalar da ben umursamamıştım.