Bugün hepimizin de bildiği gibi Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu, Ulu önderimiz Mustafa Kemal Atatürk'ün aramızdan ayrılışının 76. yılı. Kendisini saygı, minnet, rahmet ve özlem ile anıyorum.
Sırf ailemin işleri (mağlum öğretmen çocuğuyuz) ve yok yazılma işi sıkıntı olmasın diye Ankara'ya, Anıtkabir'e gidemedim.
Törenimiz zaten ayrı olay
Sunucular iyi sunamadı, hoparlörler sesi kesik kesik verdiği için doğru dürüst İstiklal Marşı'nı söyleyemedik. Siren sesi verilmediği için başka yerdeki siren sesiyle saygı duruşunda durduk. Nöbetçi bayrağı kontrol edemedi. Bunlar yetmezmiş gibi bizim gerizekalılarda dakika başı konuştular. Yani afedersiniz ama kısaca bok gibiydi
Yani şunları çekeceğime iki saatlik uzaklıktaki Ankara'ya gider, Anıtkabir'de çiçeğimi koyar geri gelirdim daha iyi.
Neyse böyle bir günde özel hayatımı ortaya atmasam iyi. Bu notu da Atatürk'ün en sevdiğim sözlerinden biriyle bitireceğim
"Benim naçizane vücudum elbet bir gün toprak olacaktır, ancak Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır"
YOU ARE READING
Bıktıran Basmakalıp Hikayeler
Non-FictionWattpad'de konusu zamanla klişelenmiş olan hikayelere tepki fakat kimseyi hedef almadan yazılmış bağımsız non-fictiondur Her çarşamba= 1 dırdıriye bölüm Tüm hakları saklıdır
