Childhood Lovers

Chapter 10

Sophia's POV

Sobrang natutuwa ako sa surprise nila para sakin. At first, sobrang shock ako. speechless. Pero unti-unti na din nagsink in sakin ang lahat. Nung una pa nga gusto kong magtititili eh but but I choosed to smile instead. Syempre naman, nakakahiya kaya kung magtitili ako diba?! Hahahaha.

So ayon nga, magsisimula na yong 18 roses na ginawa nilang 19 roses. Mga pakulo nila eh noh?! Si mama daw nag-suggest non.

"May I dance my princess?" tanong ni papa habang ino-offer nya yong kamay nya

"Sure pa" sagot ko sabay abot ng kamay ko

"You've turned into a beautiful lady anak" - papa

"Thank you pa" sabay ngiti "Wala naman ako dito kung wala kayo eh" dagdag ko

"Noon baby ka pa lang, ngayon tingnan mo dalagang dalaga ka na. Few more months papasukin mo na ang tunay na mundo. The real battle you should face" - Papa while smiling widely

"Pa naman eh! *pout* Kahit naman tumanda na ako, ako pa rin yong baby nyo. Ang nag-iisang prinsesa nyo" - ako

Sa totoo lang, naiiyak na ako sobra. Pinipigilan ko lang kasi baka pati si papa madamay sa pag-iyak ko. haha.

"I know. But still, someday you'll have your own family. Your own king together with your prince's and princess's. And I only wish what's best for you. Only but the best" - papa na maluha-luha na

"Thank you so much pa. Thank you sa inyo ni mama. Kasi lagi nyo kong iniintindi. Lagi kayong nasa tabi ko. At higit sa lahat lagi nyong pinaparamdam sakin kong gaano ako ka-importante at kung gaano nyo ako kamahal. And I love you for that." - ako na naiyak na ng tuluyan

I really do love them so much. Walang makakapantay sa kanila. They are my strength. My light. And I can't bear to loose them. Even one of them. I really can't.

"We love you too anak. Always remember nandito lang kami para sayo. At kahit labag man sa kalooban ko, may mas magmamahal pa sayo ng lubusan. Yong aalagaan ka sa pagtanda at yong iintindihin ka sa lahat ng bagay." - papa na naka-ngiti

"I know pa. Pero ngayon kayo na muna ni mama huh? Habang hindi pa dumadating yong taong yon. haha" - I joked

Syempre naman, walang makakapantay sa pagmamahal nila papa para sakin. Sa pagmamahal ng mga magulang sa anak.

"Malay mo dumating na sya" - makahulugang sabi ni papa

Napa-huh look na lang ako. I'm confused.

Papa just smiled and shrugged his shoulders " Nothing. Just open your eyes and you'll see. Hindi naman hinahanap yan, kusa yang dumadating. And only wish namin sayo ng mama mo maging masaya ka. Na mahanap mo name yong tunay mong kaligayahan." - papa

"I will pa. I will." - sagot ko

Ang swerte swerte ko sa mga magulang ko. Because even with my flaws, they are still there for me. They didn't left me hanging, instead they help me to go through and passed all the problems.

Sumunod naman is si Tito Noel. Sya yong pinaka-close kong Tito sa lahat. In fact, parang papa ko na din sya. Kaya masaya ako na nandito sya ngayon.

"Happy Birthday Pia" - Tito

"Thank you po Tito. Buti po naka-punta kayo" - sagot ko

Syempre naman. Hindi ko palalagpasin tong mahalagang araw ng kaisa-isa naming prinsesa" - Tito

I just smiled. Wala na kong masabi. Sobrang thankful ko at meron akong pamilya na tulad nila.

"Wala na kong masabi kasi wala ng pwede pang idagdag sayo eh. You're perfect kahit na alam nating walang perpekto sa mundo. Just like your parents I only want what's best for you. Tanging ang kaligayahan mo ang hinahangad namin." - Tito while hugging me tight