𝑻𝒉𝒆 𝒈𝒓𝒆𝒂𝒕 𝒕𝒓𝒖𝒕𝒉.

Φίλος ή κάτι παραπάνω;

"Αου έχεις βάρη χέρι! " παραπονιέται.

"Σιγά τι φοβηθηκες δεν είχε τίποτα τρομαχτικό, αλλά μόνο τα κοριτσάκια φοβούνται έτσι." λέει και τον ξανά χτυπάω.

" ΑΟΥ!"

"μην με αναγκάσεις να σε ξανά βαρέσω!" τον προηδοποιω.

"Εντάξει σταματάω"

"εσύ τι κάνεις ξύπνιος τέτοια ώρα;" τον ρωτάω και φαίνεται να ταράζεται λίγο.

"Εμ... Εγώ... Δεν είχα ύπνο! Ναι αυτό είναι!" λέει.

Καλά νομίζει ότι δεν καταλαβαίνω ποτέ μου λεει ψέματα;

"ναι, ξεφουρνα τώρα την αλήθεια." λέω βιαστηκά.

"μα πως! Καλά καλά θα σου πω. Δεν μπορούσα να μείνω στο δωμάτιο μου."

Ααα το πουλάκι μου... Φοβήθηκε από την ταινία!
Ώρα για δούλεμα. Όχι γιατί πριν λίγο με κοροϊδευε!

"δεν μπορούσες να κοιμηθείς γιατί φοβηθηκες από την ταινία!" λέω

"ΤΙ? ΌΧΙ!" φωνάζει.

" ναι!" συνεχίζω να φωνάζω.

"όχι!"

"Ναι! Φοβήθηκες, φοβήθηκες, φοβήθηκες!" λέω τραγουδιστά και κάνω τον χορό της νίκης.

Όχι γιατί ήμαστε και σοβαροί σούπερ ήρωες πάνω απ' όλα.

"εντάξει μπορεί να φοβήθηκα, λίγο." παραδίδεται.

"Χα! Γιατί με κοροϊδεύες!"

"Γιατί εσύ τώρα τι κάνεις;" με ρωτάει ειρωνικά.

" Τι; εγώ; ποτέ..." ειρωνεύομαι κι εγώ.

"Α ναι;" λέει με πλησιάζει και αρχίζει να με γαργαλάει.

"ΜΗ Σ-ΣΤΑΜΆΤΑ" προσπαθώ να πω μέσα από τα γέλια.

"Όχι." απαντά μονολεκτικά και συνεχίζει.

Καταφέρνω να ξεφύγω, αρχίζω να τρέχω και ο Cat noir με κυνηγάει.

Με λίγα λόγια παίζουμε σαν 3χρονα.

Γυρίζω πίσω μου αλλά ο Cat noir δεν είναι εκεί.

Σταματάω να τρέχω.

"τι έγινε η πασχαλίτσα έχασε τον γατουλη της" ακούγετε από πίσω μου ο Cat noir.

Γυρίζω προς αυτόν.

"Το γατάκι μου δεν χάνεται εύκολα." απαντάω και αρχίζει να με γαργαλάει πάλι.

"ΜΗ ΚΟΦΤΌ!" λέω αλλά ο Cat noir συνεχίζει.

Άρχισα να κουνιέμαι για να ξεφύγω και πεφτω πάνω του.

Γυρίζω προς το μέρος του, τον κοιτάω και ο Cat noir σταματά να με γαργαλάει.