Severus Snape ~ Calm after the dark storm (VOLTOOID)

Proloog

"Sebastian, waar is je vader?" Een jonge, slanke jongen met zwart haar draait zich om, de deurknop in de hand. " Is hij niet in zijn studie of op bed? Ik geloof dat hij erg moe was" zegt hij. " "Zou je willen vragen of hij naar beneden komt? We gaan zo eten". De jongen knikt en loopt snel maar stilletjes de trap op. Hij loopt naar de slaapkamer van zijn ouders en klopt zachtjes op de deur. " Vader, we gaan zo eten" roept hij door de deur heen. Het is even stil en Sebastian fronst. "Ik heb geen honger" klinkt een schorre stem aan de andere kant van de deur. Sebastian schudt zijn hoofd en gaat naar binnen. " Maar je moet eten, we maken ons zorgen" zegt hij. Het is schemerig in de slaapkamer, er brandt één klein lampje naast het bed. De witte lakens zijn omgewoeld en liggen verspreid over het grote bed. Zorgelijk kijkt hij naar zijn vader en loopt naar hem toe. Zweet parelt over zijn gezicht en zijn ogen staan moe. " Alsjeblieft, je moet naar beneden komen" smeekt Sebastian. Het is stil en er is geen beweging vanuit zijn vader. " Geef me eens een handdoek?" Met een trillende hand duidt zijn vader de grond aan, waar een paar handdoeken liggen. Hij bukt, pakt een kleine handdoek op en legt die zorgzaam in de uitgestoken hand van zijn vader. Hij kijkt toe hoe zijn vader het zweet wegdept en daarna langzaam rechtop gaat zitten. Sebastian steekt zijn hand uit om zijn vader overeind te helpen maar hij weet dat zijn vader zal weigeren, eigenwijze Zwadderaar. Uiteindelijk staat hij en zwijgend geeft Sebastian de stok aan die hij gebruikt om te lopen. " Ga maar vast, ik kom eraan" zegt zijn vader gebiedend. Sebastian wil wat zeggen maar zwijgt, hij weet beter dan zijn vader tegen te spreken in deze situatie. Hij loopt naar beneden en glimlacht naar zijn moeder. " Hij komt eraan, hij moet even de trap af". Intussen zijn Emily, zijn zusje, en zijn broertje Toby, aangeschoven aan de tafel. " Blijf van je bord af Toby" zegt zijn moeder streng en Sebastian grinnikt, Toby had altijd honger. " Wacht even tot je vader er is". " Maar dat duurt eeuwen!" zegt Toby dramatisch. "Dat zeg ik ook altijd als je naar bed moet" klinkt dan de diepe stem van zijn vader vanuit de deuropening. Sebastian grijnst, vader had altijd een antwoord. " Zal ik je helpen lieverd?' vraagt Rose, zijn moeder maar zijn vader laat zich al zakken op een gemakkelijke stoel, zijn gezicht staat pijnlijk. " Het gaat Rose, het gaat" zegt zijn vader zacht. Sebastian gelooft hem niet maar zegt niks. " Eet smakelijk" zegt zijn vader dan en iedereen begint met eten. Het is stil, totdat het Haardvuur van kleur veranderd. " Severus!"