𝑻𝒉𝒆 𝒈𝒓𝒆𝒂𝒕 𝒕𝒓𝒖𝒕𝒉.

Ήρωες Γονείς

Άρχισα να κουνάω το κουδούνι που έχει η στολή και η μικρή σιγά σιγά άρχισε να ήρεμη.

"έλα παρτην αγκαλιά.." λέει γλυκά και μου δίνει το μωρό.

"Έχω καιρό να πιάσω μωρό στα χέρια μου." λέω και η Ladybug έρχεται κοντά στο μωρό και σε μένα.

"Ήμασταν και εμείς κάποτε έτσι..." λέει λες και την πείρα τα χρόνια κι εγώ γελάω.

"Γειά σας εμ...μπορω να πάρω την μικρή;" η μαμά της που πλεω φαίνεται καλύτερα

" Ναι φυσικά!" λέω εγω και δίνω το μωρό. Πίσω από την κυρία ήταν και ένα αλλο μικρό κοριτσάκι που μας κοιτούσε ντροπαλά.

Η Ladybug εσκιψε για να είναι στο ύψος της.

"Γειά σου." της λέει γλυκά.

"Γεια.." λέει ντροπαλά.

"έλα εδώ μην ντρέπεσαι." της λέει η Ladybug στο κοριτσάκι.

"έλα πήγαινε." της λέει η μαμά της.

Το κοριτσάκι δειλά μας πλησίασε.

"πως σε λένε μικρούλα;" την ρωτάω εγώ.

"Με λένε Ellie" απαντάει.

"και πόσο χρόνον είσαι;" συνεχιζω.

"5 είμαι μεγάλη τώρα!" λέει με καμάρι κι εγώ γελάω.

Πιάσαμε κουβέντα με την μικρή η οποία έχει πάρει φόρα και μας ρωτούσε πως είναι να είσαι σούπερ ήρωας.

"Ladybug θα σταματούσε ποτέ να σώζεις την πόλη;" ρωτάει λες και είναι δημοσιογράφος.

"όχι, δεν θα σταματούσαν για κανέναν λόγο." απαντάει η Ladybug.

"εσύ Cat noir;" λέει και με κοιτάζει.

"ούτε εγώ θα σταματούσα." της απαντάω.

Αρχίσαμε να της λέμε ιστορίες από κακούς που είχαμε πολεμισει.

Μοιάζουμε σαν οικογένεια έγω η Ladybug και η μικρή, σκέφτομαι και γελάω.

"Γιατί γελάς;" με ρωτάει η Ladybug.

"Τίποτα κάτι σκέφτηκα" απαντάω ενώ έχω λιώσει στα γέλια.
Και δεν ξέρω καν που είναι το αστείο!

"Έτσι κάνεις κάθε μέρα;" ρωτάει η μικρή την Ladybug και η Ladybug σηκώνει τους ώμους της δείχνοντας ότι δεν ξέρει.

"καλα πες μας κι εμάς το αστείο να γελάσουμε!" λέει η Ladybug που είναι κι αυτήν έτοιμη να βάλει το γέλια βλέποντας την κατάσταση μου.

Αφού ήρεμο λίγο της λεω:

"Όχι γιατί θα με πνίξεις"

"Ωχ Μιλα, Cat noir!" λέει.