Valse Start

Hoofdstuk 33

De volgende dag had Ella, zoals ze al had voorspelt, enorme spierpijn. Kreunend kwam ze overeind, waarna ze haar kaken op elkaar moest klemmen om niet te schreeuwen toen ze ging staan.

Haar benen leken zich tegen haar gekeerd te hebben en weigerde zich in te spannen. Ze deed een paar stappen en viel bijna om toen haar spieren verkrampten. Ze strompelde naar de badkamer, en nadat ze zich omgekleed had ging ze moeizaam terug de kamer in.

'Nou, het ziet er erg soepel uit hoor,' zei Ireen terwijl ze de kamer inkwam. Ella grimmaste. Ze ging zitten en begon haar bovenbenen te masseren.

'Het was een slecht idee meteen zo zwaar te beginnen. Nu snap ik waarom je na een blessure rustig aan moet doen,' zei ze.

Ireen lachte. 'Wat een moeilijk gezicht Tweety. Heb je last van gisteren?' vroeg Koen. Ella keek hem met een dodelijke blik aan. 'Je hebt geluk dat ik niet kan lopen,' zei ze dreigend.

'Tweety? Sinds wanneer zijn we terug bij de oude bijnamen?' vroeg Ireen. 'Ik ben nooit gestopt met bijnamen hoor. Maar barbie vond het leuk weer opnieuw te beginnen,' zei Ella.

Koen rolde met zijn ogen en liep naar haar toe. Meteen nam ze een aanvalshouding aan. 'Nee echt niet! Blijf van me af, ik kan zelf lopen,' zei ze. Koen sloeg zijn armen over elkaar.

'O ja? Laat maar zien dan.' Ella haalde diep adem en stond op. Langzaam liep ze de kamer door.

Triomfantelijk lachend draaide ze zich naar Koen en Ireen. 'Zie je wel. En nu ga ik in bad,' zei ze. Ze liep naar de badkamer en deed de deur achter zich dicht.

Even moest ze haar vuist in haar mond stoppen om het niet uit te schreeuwen van pijn. Haar benen brandde en trilde van de inspanning om normaal te lopen.

'Onthouden, nooit meer stoppen met schaatsen,' mompelde tegen zichzelf.