Valse Start

Hoofdstuk 20

Ze werd wakker in een bed met zachte lakens en met haar pyjama aan, en even was ze helemaal gedesoriënteerd.

Ze schoot omhoog, voelde zich duizelig worden, greep zich vast aan de rand van het bed en slaakte een kreet van pijn toen haar arm enorm begon te steken. Ze liet los en liet zich terug in de kussens vallen, terwijl ze met haar goede arm de tranen die in haar ogen waren gesprongen wegveegde.

'Voorzichtig. Je arm is bond en blauw, dus je zult rustig aan moeten doen,' zei een stem.

Ze keek op en zag dat Koen binnen was gekomen. 'Hoe ben ik hier gekomen?' vroeg ze.

Koen ging op de rand van het bed zitten. 'Ik heb je hierheen gedragen. Ik ging naar buiten om je te zoeken, omdat Sven zei dat je weer weggerent was, en toen zag ik je midden op straat liggen,' zei hij.

Zijn blik boorde zich in die van haar. 'Wat is er gebeurt Ella?'

'Ongelukje,' antwoordde ze. Koen zuchtte. 'Waarom lieg je tegen me?' Ze keek hem verdrietig aan. 'Om dezelfde rede dat ik normaal lieg. De waarheid doet pijn,' zei ze. 'Heb je daarom niks gezegt over Michel en Jan, of over Adam?' vroeg hij. Ze knipperde met haar ogen. 'Hoe...' 'Sven heeft het verteld. Ik snap het niet meer Ella. Vertrouw je me niet meer? Waarom ga je telkens naar Sven, in plaats van naar mij?' vroeg hij.

Ze draaide zich van hem weg toen ze voelde dat er een traan over haar wang rolde. Hij was haar beste vriend, en het was ook raar dat ze niet naar hem maar naar Sven was gegaan. De waarheid was dat ze bang was voor zijn reactie.

'Wat weet je allemaal van Michel en Jan?' vroeg ze. 'Ik weet dat je met beide naar bed bent geweest. Maar eerlijk gezegt wist ik dat al voor Sven het me vertelde. Dat was ook de rede dat ik je tegen wilde houden, dat ik wilde dat je zou stoppen met flirten met Jan. Ik had al gezien hoe je naar Michel keek,' zei hij.

'Waarom walg je niet van me?' vroeg ze. 'Omdat ik weet dat je niet zo bent. Er is iets aan de hand, en je nu in de steek laten zal niks oplossen,' zei hij.

Hij legde zijn hand op haar arm. 'Zeg me alsjeblieft wat er is gebeurt.' Ella haalde diep adem. 'Adam. Ik heb met hem gevochten, maar hij was te sterk. Ik kon hem niet aan,' zei ze. 'Dus het is echt Adam die je dit alles laat doen?' vroeg hij. Ze knikte. 'Ella, je weet dat...'

'Natuurlijk weet ik dat! Maar ik zie hem toch! Hij is echt!' onderbrak ze hem. Ze kwam overeind, werd weer duizelig en pakte Koen's schouder vast om niet te vallen. 'Dat ik het weet maakt het alleen nog maar enger. Ik weet dat het niet kan, en toch kan ik hem aanraken en zie ik hem. Je hebt geen idee hoe bang het me maakt,' zei ze zacht. Koen glimlachte bemoedigend en gaf haar een zacht duwtje. 'Hey, maak je geen zorgen. We gaan dit oplossen. Ik wil mijn oude vriendin terug, de nieuwe vind ik toch iets te flirterig,' zei hij plagend.

Ze lachte en trok hem in een knuffel, haar protesterende schouder negerend. 'Weetje, ik ben het helemaal met je eens,' zei ze.