Labirentteki kız

20

Nadia hemen yaptığı şeyle elini ağzına götürdü ama çok geçti.

"Ne?" dedi Thomas Nadia'nın yanına gelirken. Tam bir aptaldı yanlış birşey yaptığını biliyordu.

"Benim bunu söylememem gerekiyordu sanırım thomas..."

Çocuk hala şaşkın bir şekilde kızın yanına oturdu. Muhtemelen Newt gibi sakin ve düzgün birinden bunu beklemiyordu,çünkü

Nadia da beklemiyordu...

Bunun olmuş olması ikisininde zoruna gitmişti.

"Nasıl yaptı bunu? Ve Neden?"

Kız yutkundu, zaten söylememesi gereken bir şey söylemişti ve devamını anlatmasını istiyordu, iyice kötü olacaktı.

"Nedenini inan ki bende öğrenmek istiyorum ama bilmiyorum..."

"Sarmaşıklarla çıktı ve kendini ordan aşağıya attı Thomas... Newt'ten bahsediyoruz, onun gibi biri bunu nasıl?"

"Anlamıyorum" dedi sonunda Nadia

Thomas yere bakıyordu hala şaşkınlığını atamamıştı.

Birden newt odaya girdi ve gelip Nadia'ya sarıldı.

Thomas Newt'e bakıyordu, umarım birşey söylemez diye düşündü Nadia ama çok geçti...

"Newt neden bunu yaptın?" diyerek ayağa kalktı Thomas.

Newt kızdan ayrılıp garip bir yüz ifadesiyle Thomas'a baktı.

"Neden bahsediyorsun?"

Nadia yutkundu ve hemen ortaya atladı.

"Thomas hadi senin işin vardı gitsene s..."

Newt hızla kızı susturdu.

"Hayır, benimle konuş neden bahsediyorsun?"

Gerildi olacakların sonucu iyi gözükmüyordu.

"Önceden intihar etmeye çalıştığın doğru mu?"

Newt dona kaldı muhtemelen şuan Thomas'ın bunu nerden bildiğini düşünüyordu. Nadia dudağını ısırıp gözünü kapattı, iyi şeyler olmayacaktı.

"Kim söyledi?" dedi Newt hızlı ve sinirli çıkan sesiyle.

"Nadia bayıldığında bir anı görmüş ve bana anlattı..." dedi Thomas

Bana kelimesini özellikle vurgulamıştı. Kahretsin Thomas ne yapıyordu?

"... bu doğru mu Newt? Neden yaptın bunu?"

Newt'in sinirli gözleri Nadia'yı bulurken Nadia ona yanlışlıkla olduğunu anlatmak istedi ama vakit olmadı.

"Thomas bunu sonra konuşalım
Benim Nadia ile bir şey konuşmam gerekiyor."

"Özel..."

Thomas kafa sallayıp odadan çıktı.

"Nadia? Bana anlatman gereken bir şey var sanırım..."

Alaycı ve sinirli bir sesle söylemişti bunu.

"Oh doğru sen zaten birine anlattın değil mi? Benimle ilgili olan bir şeyi benden önce başka birine anlattın sanırım gerek kalmamış"

Newt kapıya doğru yürüdü Nadia hemen kalkıp onun elini tutup kendine çevirdi "Newt bak ben b..."

Sözünü kesti.

"Bir şey duymak istemiyorum. Tek istediğim bir süre yanlız kalmak"

Çocuk odadan çıktı.

Nadia artık ağlamaktan bıkmıştı ama her şey üst üste geliyordu. Yatağına geri döndüp oturdu ve eline yastığı alıp yumruklamaya başladı.

"Bıktım artık! Yeter! Yeter! YETER!"

Son defa sertçe bir yumruk attı yastığa.

"Bıktım artık... Herşeyi mahvediyorum hiç bir şeyi düzeltemiyorum, hiç birşey yapamıyorum, HİÇ BİRŞEY!"

Yastığı alıp kafasına bastırdı ve ağlamaya devam etti. Göz yaşlarının bitmesini bekledi, bitmiyordu...

Odanın kapısı açıldı, biri kapıdan kafasını uzattı.

Teresa...