Labirentteki kız

19

Bilgisayardan özlemle sevdiği çocuğa bakıyordu. Neden onu oraya göndermişlerdi ki?

Mutsuz gözüküyordu ve bu Nadia'yı da üzüyordu ama onu asıl üzen şuan hafızasının yerinde olmamasıydı. Newt Nadia'yı hatırlamıyordu...

En yakın arkadaşına baktı Mavi gözlerini bilgisayardan çekip Nadia'ya çevirdi.

"Neden?"

Kız çenesine koyduğu elini indirip uzun kollu gri tişörtünü düzeltti ve "Bilmiyorum"

"Bir gün bizde gideceğiz değil mi..." dedi Nadia Teresaya.

"...ve bende onu hatırlamayacağım" gözleri dolan kız tişörtünün kollarını çekip gözyaşlarını tişörtüne sildi. Mavi ve kedi gibi gözleri olan kız ise gelip en yakın arkadaşına sarıldı.

Bilgisayara geri bakan Nadia'nın göz yaşları durdu yerini korku kapladı. Newt labirente koşmuştu ve sarmaşıklarla tırmanıyordu.

"Teresa o ne yapıyor?!"

Kız,arkadaşından cevap bekledi ama Teresa mavi gözlerini kocaman açımış bilgisayardan ayırmıyordu.

Nadia bilgisayara geri döndüğünde dona kaldı. Newt kendini sarmaşıkların en tepesinden aşağı bırakmıştı...

"Teresa! Bir şey yap! Lütfen! Lütfen..."

Teresa da şaşkındı,arkadaşının son için kendini aşağı attığı görüntüyü kaldıramamıştı. Nadia bilgisayarın klavyesini yumruklayıp ağlıyordu.

İkiside ağlıyordu. Nadia kendinden geçince Teresa ona hemen ilacını getirmişti. Nadia'nın anksiyetesi vardı...

...

Nadia hızla yataktan fırladı "Newt!" Yanına baktığında Thomas'ı gördü. Kız hemen arkadaşına sarıldı.

"İyi misin?"

Kız cevap vermedi

"Newt'i çağırmamı ister misin? Aslında az sonra gelecek bir işi çıktı ve senin yanında durmamı istedi"

Kız ondan ayrılıp kafasını salladı. Nadia yatakta Thomas'a yer açtı ve çocuk onun yanına oturdu.

"Ne oldu?" dedi Thomas.

"Ben... Benim anksiyetem var"

Thomas ona şaşkınlıkla baktı.

"Nasıl yani..."

"Peki nerden biliyorsun bir anı mı gördün?"

Kız kafasını salladı ama ona anlatmalı mıydı bilmiyordu. Birden aklına Teresa geldi, onunla önceden en yakın arkadaş olduklarını fark etti. Nadia kendini kötü hissetti, onunla çok kaba konuşmuştu özür dilemeliydi.

"Nadia?" diye seslenip elini salladı şaşkın çocuk.

"Soruma cevap vermedin?"

"Şey evet bir anı gördüm"

"Peki anlatmak ister misin?" dedi Thomas.

Nadia hala emin değildi. Ya newt kimseye bunu söylemek istemiyorsa? Bir süre yere baktı.

"Nadia?"

"Ben üzgünüm biraz dalgınım"

"Bencede biz seninle sonra konuşalım dinlen"

Thomas ayağa kalktı.

"Ben Newt'i intihar ederken gördüm..."