Yanlış Zamanda Yanlış Yerde(Düzenleniyor)

Sürtük

  Kalktığımda Nicholas'ı yanımda bulamadım. Fakat banyodan su sesi gelince orda olduğunu anladım. Bundan istifade yatağa daha da gömülüp kokusunu içime çektim. Kokusu cidden güzeldi.

  Banyonun kapısının açılmasıyla irkildim. O tarafa baktığımda belinde havlusuyla bana bakıyordu. Gülümsedim fakat o bana gülümseyeceğine suratını buruşturdu ve  duygusuz düz bir tonla "Git!" dedi. Ne olmuştu ki şimdi. Hiçbir şey yapmamıştım ki. Bana sert bir yüz ifadesiyle bakarken yeniden "Git!" dedi. Gözlerim dolmuştu. Hızlıca yataktan kalktım ve odadan çıktım. Eskiden kaldığım odaya girdim.Hiçbir şey değişmemişti.  Kendime yatağa attım. Yatak onun gibi kokuyordu. Ben yokken burada mı uyuyordu?! Göz yaşlarım yavaşça düşmeye başladı. Beni hiç unutmamıştı. Fakat ben yinede ondan intikam almaya çalışmıştım. Salak ben! Kafamdan bu düşünceleri atmak için kendimi uyumaya zorladım.

  Gözlerimi aşağıdan gelen kahkahalarla açtım. Bu ne gürültüydü böyle. Saate baktığımda 21:00 ' dı. Hızlıca aynada kendime çeki düzen verdim ve aşağıya indim. Gördüğüm manzara karşısında kalbim kırıldı. Nicholas'ın kucağında bir kız ve kahkaha atarak zıplıyor. Nicholas beni farkettiğinde irkildi. Fakat istifini bozmadı. Bu muydu yani soğukluğunun sebebi. Ne yapabilirim ki aradan o kadar zaman geçmiş. Bir erkeğin ihtiyaçları var. Önceden ne kadar intikam almak istediysemde artık anlayışla karşılayacaktım. Bu onun hakkıydı. Bir insan sevdiğini düşünmeliydi. Gülümseyerek yanlarına ilerledim. Diğerleri koltukta oturmuş garip garip bize bakıyordu. Umursamazlıktan gelip tekli koltuğa oturdum. Aradan bir kaç dakika geçmişti. Ben geldiğimden beri herkes sus pustu. Bu sessizliği bölüm kıza;

"Merhaba ben Mia." dedim sevecen bir tiple. Kız bana baktı. Ve ilk önce yüzünü buruştursada sonradan gülümsedi ve "Bende Angel Nicholas'ın sevgilisiyim." dedi.Bu sürtük onun sevgilisiymiymiş. "Ne kadar güzel. Sonunda kendi gibi birini bulduğuna sevindim. Tebrik ederim."  Herkes bu cümlemden sonra bana sanki bir canavar görmüşler gibi şaşkınca bakıyordu. Tabi ki şu sürtük hariç o sadece gülümsemekle yetindi. Ani bir şekilde ayağa kalktım.

  "Size bu kadar çabuk bu haberi verdiğim için üzgünüm. Ama zaten sadece bir ziyaret olarak sizi özlediğim için buraya gelmiştim. Yarın ilk uçakla buradan gidiyorum."

  Başka yapacak birşeyim yoktu. Onun mutlu olduğunu bilmek bana yeterdi. Hem zaten David ile o süre zarfında iyi arkadaş olmuştuk ve ben gitmeden önce geri dönüp yanında yeniden kalabileceğimi söylemişti. Konuşmalarına bile izin vermeden odama çıktım. Sadece küçük çantam vardı. Onu da alıp aşağıya indim. Herkes daha demin bıraktığım gibiydi. Tek fark Angel benim kalktığım koltuğa oturmuştu ve bu sefer gülmüyordu. Onları takmadan çıkış kapısına doğru gittim. Fakat kolu çevirdiğimde açılmadı. Nicholas'a baktığımda yere bakmış sırıtıyordu. Yaygara çıkartmamak için kendimi sıktım. Ve arka kapıya gidip kolu çevirdim. Salak bunu kapatmaya unutmuş. Hızlıca kapıyı kapatıp arabaya doğru gittim. Arkamdan kapının açılma sesini duydum. Fakat umursamadım. Tam arabaya binecekken biri kolumdan tuttu ve dudaklarıma yapıştı.

Geç geldi biliyorum ama bir sürü hikayem var ve sınav haftası ahh şu sınavlar berbat ya....