Yanlış Zamanda Yanlış Yerde(Düzenleniyor)

İntikam

'Hayatımda Nicholas diye biri yok" o pislik beni hemen unutmuştu. Bunu nerden mi çıkardım? Karşımda kucağında bir kızla öpüşüyordu. Zaten bilmeliydim beni unutucağını bir de heveslenmiştim salak gibi kendi ağzıyla söylemişti beni unutucağını salak benn... Elimdeki birayı bitirip çıkışa doğru ilerledim. O sırada kolumdan biri tuttu. Kolumu tutan kişiye baktığımda bu Mark'tı.(unutmuş olanlar varsa diye Mark en başta eve geldiklerinde kapıyı açan Charlotte'ye yemek getiren çocuk) Gözleriyle beni süzdü ve sonra konuşmaya başladı. "O kadar sene sonra hangi yüzle döndün.Nicholas'ı terkedip hangi yüzle geldin buraya ha" Gözlerim şimdiden yanmaya başlamıştı ama onun önünde güçlü durmalıydım. "Hiçbir şey göründüğü gibi değil Mark gerçekten... Gel oturalım bir yere ve sana herşeyi anlatayım." 'tamam' anlamında kafa salladı. Boş bir masaya oturduk. "Başla!" dedi. Ve en baştan bütün olayı ona tüm ayrıntılarına anlattım. "Biliyor musun Charlotte sen haklısın hep Nicholas'a karşı kötüledim aslında hepimiz kötüledik ama sen haklısın Fakat şimdi asıl olaya dönelim Nicholas'ı ne yapacağız her gece başka kızların koynuna girmeye başladı, sen gittikten sonra kalbi çok kırıldı.Bizle bile arası soğudu. Senin gitmeni kendine bağladı. benim yüzümden gitti deyip durdu. Ama şuam ki halinden hiç birimiz memnun değiliz. Buna bir çözüm bulmalıyız..." Dedi. Ve o an beynimdeki şimşeklerin çaktığı, kafamda yıllardır kayıp olan ampulün yandığı andı. Bir fikrim vardı. Bana dönmesini sağlıyacak aynı zamanda da beni unutmasının intikamını alıcaktım. Mark'ın yüzüne bakıp " Bir fikrim var" dedim. İNTİKAM..!

Hikayemi okuyan herkese en içten dileklerimle teşekkürümü sunuyorum. Ahh ne garip bir cümle oldu böyle!

Kısacası okuyan herkeze thanks... asdfgh...