ADORE [Completed]

အပိုင္း ၁၂

"ဒီမွာၾကည့္ ေရွာင္က်န္႔"
က်န္းလီက သူ႔မ်က္ႏွာေရွ႕ကိုဖုန္းထိုးျပတယ္
ေပးပို႔ထားတဲ့စာေတြပဲရွိၿပီး ျပန္စာမရွိတဲ့ messagebox တစ္ခု..
နာမည္ေနရာမွာေရးထားတာက "အားေပၚ" တဲ့

"ရိေပၚလား"
"အင္း"
က်န္းလီကဖုန္းကိုေပါင္ေပၚစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္တင္လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းခ်တယ္

"ငါ့ရဲ႕ message ေတြကိုဝင္မဖတ္ဘူး.. ဖုန္းဆက္တာလည္းမကိုင္ဘူးေလ..ငါကစိတ္ပူေနတာ..အစည္းအေဝးတစ္ခုအတြက္ဌာနခြဲတစ္ခုကိုခရီးထြက္ေနရတာေၾကာင့္လည္းငါလာမေတြ႕ႏိုင္ခဲ့ဘူး...ရိေပၚရဲ႕မားကိုေတာ့ဖုန္းဆက္ၾကည့္ေသးတယ္..ဒါေပမယ့္မားတို႔က အဘိုးဆီေရာက္ေနတယ္ေျပာလို႔..နင့္ကိုဖုန္းေခၚဖို႔က်ေတာ့လည္းဟာ.. ဖုန္းနံပါတ္ကမေမးလိုက္ရျပန္ဘူး..အဲ့ဒိေန႔ကေမးမလို႔ေပမယ့္ နင္တို႔က"
စကားအရွည္ႀကီးေျပာၿပီးမွ က်န္းလီက ဒီေနရာမွာတင္ စကားကိုရပ္ခ်လိုက္တယ္
အဲ့ဒိေန႔ဆိုတာ ရိေပၚနဲ႔ေရွာင္က်န္႔တို႔ toiletထဲမွာျပသနာတက္တဲ့ေန႔
အဲ့ဒိကတည္းကက်န္းလီနဲ႔မဆက္သြယ္ျဖစ္ေတာ့တာ
ဆိုဖာေနာက္မီကိုမီထားတဲ့ က်န္းလီရဲ႕ေက်ာက မတ္လာၿပီး ေရွာင္က်န္႔မ်က္ႏွာဆီကို ကုန္းၾကည့္လာတယ္

"ဒါနဲ႔ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္အဆင္ေျပသြားၿပီလား"

ေရွာင္က်န္႔ျပံဳးၿပီးေခါင္းကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းခါလိုက္တယ္

"ရိေပၚရဲ႕ေမေမ ကအကူအညီေတာင္းလို႔ သူ႔အတြက္အိမ္လာေစာင့္ေပးတဲ့သေဘာမ်ိဳးပါပဲ.အလုပ္ကလည္းမစရေသးေတာ့"

"ဆိုေတာ့ အလုပ္ကေတာ့နင့္ကိုလက္ခံလိုက္ၿပီေပါ့..ငါေျပာသားပဲ.. နင္အလုပ္အျမန္ရမွာပဲလို႔..ဘယ္ေတာ့စဆင္းရမယ္ေျပာလဲ"
"မနက္ျဖန္"
"ျဗဳန္းစားႀကီးဟယ္"

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခဏေလာက္ တိတ္ဆိတ္မိသြားျပန္တယ္

"ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒိေန႔ကငါတကယ္အံ့ၾသသြားတာပဲသိလား"
က်န္းလီကေရွာင္က်န္႔ကိုေမးေထာက္ၾကည့္ရင္းေျပာလာတယ္
"ဟင္ ဘာကိုလဲ?"
က်န္းလီက သူ႔ေဘးက ေခါင္းအံုးအေသးတစ္ခုကိုဆြဲယူၿပီးေပါင္ေပၚတင္ရင္း စကားဆက္တယ္

"ရိေပၚကနင့္ကို သူ႔ဆိုင္ကယ္ေပၚတင္ေခၚသြားတာေလ..အမွန္ဆိုသူဘယ္သူ႔ကိုမွဆိုင္ကယ္ေပၚတင္ေခၚေလ့မရွိဘူး..ငါေတာင္မွေပါ့"
က်န္းလီကေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲေျပာတယ္