Afalladıktan sonra derin bir nefes aldı, "Ben abimle sizin aranızda bir şeylerin olacağına inanıyorum."

"Biz sadece zırvalıyoruz Yağmur. Onun her söylediğinden bana aşık olduğu sonucunu bir şekilde çıkarıyoruz, abilik dürtüsüyle yaptığı her şeyi kıskançlık olarak adlandırıyoruz, dün akşamdan sonra ortadan kaybolmasını bana bağlıyoruz.. Ve bunları sadece kim yapar biliyor musun?"

"Kim?" Dedi usulca.

"Aptal bir platonik aşık ve onun arkadaşları. Sonra ne olur biliyor musun?"

"Ne olur?" Dedi yine usulca. Dediklerime hak vermiş olduğu belliydi.

"Çocuğun kızı asla sevmediği anlaşılır."

Yağmur kollarını boynuma sardı. "Özür dilerim. Ama yemin ederim seni boş yere ümitlendirmek istemedim hiçbir zaman."

Ben de kollarımı ona doladım, "Tek istediğim hayatıma girecek insanlara saygı duyman, ve artık bana her şeyi olduğu gibi söylemen. Üzülmemem için farklı şeyler söyleme. Tamam mı?"

"Tamam," dedi ve kollarını boynumdan çekip kafasını salladı. "Söz!"

Gidişimizin aksine dönüşümüz de oldukça mutluyduk ki bu, belli ki Giray'ı da şaşırtmıştı.

"Ben sizi baş başa bırakayım," diyerek hiç oturmadan çantasını aldı Yağmur ve hemen ardından Giray'a döndü. "Üzme bizim kızı."

Giray, Yağmur'un bu nötr gözüken ama pozitif yaklaşımını gülümseyerek cevapladı. "Üzmem."

Pembe Düşler Mahallesi Where stories live. Discover now