Pembe Düşler Mahallesi

7. Bölüm

Abim ona dışarıda Hakan diye hitap ettiğimi duysa, beni alfabeye gömerdi.

Cidden gömerdi.

"Aynen aynen," diyerek alayla güldü Yağmur. "Biz modern bir mahalleyiz dostum. Mesela ben babama baba demem, hey babalık derim. Anneme anne demem, Esra derim."

Yağmur'a dik bir bakış atıp kolunu dürterken gülmeye devam edip omuz silkti.

İyi dostlar edindim, kuyumu kazdı.

"Kaan Abi nerede?" Diye sordu Giray bu sefer.

Bebeğim ama sen çok soru soruyorsun..

"Nerede olduğunu bilsek ortalarda yok der miyiz? Şakacı şey seni," dedi ve göz devirdi Yağmur.

Giray'a karşı kendimi Yağmur yüzünden mahcup hissediyordum. Çünkü kendisi beni hala abisiyle yakıştırıyordu ve başkasıyla görüşüyor olma fikrim onu korkutuyordu!

"Yağmur, tuvalet."

Aynı anda ayaklanmamıza karşın Giray'a elimle bir saniye işareti yaptım ve hızlı adımlarla tuvalete ilerleyen Yağmur'un peşinden ilerledim.

"Ne tuvalet, ne? Çocuk ağzının içine düşecek görmüyor musun?"

Ellerimi iki yana açtım, "Bunda kötü olan ne Yağmur? Sapıklık yapmıyor, iki medeni insan gibi oturuyoruz şurada!"

"Üç!" Diyerek düzeltti.

"Giray'ı gerekirse döverek adam edebileceklerini, görüşmemi söyleyen senin abindi! Şimdi bana yok o yok bu deme! Çünkü salak gibi kendimi ümitlendirmekten bıktım."