𝑻𝒉𝒆 𝒈𝒓𝒆𝒂𝒕 𝒕𝒓𝒖𝒕𝒉.

Άδικη Τιμωρία

(από την μερια της Marinette)

*μπιπ μπιπ μπιπ*
Ακούστικε το ξυπνητήρι μου κι εγώ πετάχτηκα στον αέρα. Περνώ το κινητό μου και κοιτάω την ώρα

"είναι 8:00 π.μ!!!!!!!!!" φωνάζω σαν υστερικιά

Πετάγομαι από το κρεβάτι άρχισα να ντύνομαι κι να τρέχω προς τα κάτω.

Καλά έπεσα και στα σκαλιά αλλά καλά είμαι.

"είμαι καλά" ξεκαθαρίζω στις γονείς μου που με κοιτάνε ενώ εγώ έχω γίνει ένα με το πατώμα. Σηκώθηκα κι άρχισα να τρέχω.

"Marinette δεν θα πάρεις πρωινό;!" φωνάζει η μαμά μου.

"Αργησααααααα!!!" της απαντάω καθώς τρέχω πρως την πόρτα.

Εφτασα στο σχολείο και μπήκα στην τάξη μου. Εχουμε την κ. Medeleyn (αν το γράφω σωστά αν μπορείτε πείτε μου γτ δεν ξέρω) η οποία κάτι γράφει στο. Πίνακα.

Μπήκα μέσα αργά γιατί αν με δει ότι άργησα πάλι θα με κρεμάσει!

"Marinette Dupain Cheng έλα εδώ τώρα!" την ακούω να με φωνάζει.

Ωχ κλάψτε με!

"ναι κυρία..." της είπα εγώ με αθώο βλέμμα στα μάτια.

"Για πες μας Marinette γιατί άργησες αυτήν την φορά;" μου είπε αυστηρά.

Τώρα τι λέω;;; ότι ξενύχτησα με τον Cat Noir γιατί ο Hawk Moth είχε κέφια κι έστελνε Akuma στα μαύρα μεσάνυχτα!!!

"Να... Εμ.." προσπαθώ να πω μήπως βρω καμιά δικαιολογία αλλά έχω ξεμείνει.

"Επειδή δεν θέλω να χάσουν τα παιδιά το μάθημα τους θα μιλήσουμε μετά το μάθημα. Καθησε κάτω τώρα!"

Καλά δεν νομίζω να έχουν παράπονο τα παιδιά αλλά τέλος πάντων...
Κάθομαι στην θέση μου ενώ η κυρία Medeleyn συνεχίζει το μάθημα.

Μέχρι να χτυπήσει κουδούνι κάτι θα βρω να της πω. Αν και... Τώρα τελευταία μου τελειώνουν οι δικαιολογίες κι όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στο σπίτι. Αλλά αξίζει, σωζω την πόλη μου.

"τώρα για πες μου σε πείρε πάλι ο ύπνος;" μου είπε η Alya διακόπτοντας την σκέψη μου.

"ναι" της απάντησα εγώ.

Επειτα από μια ώρα το κουδούνι χτύπησε.

Πήγα να βγω χαλαρή από την τάξη μήπως γλυτώσω.

"Για που το έβαλες Marinette!" με σταματάει λίγο πριν φύγω από την τάξη κι εγώ δαγκωνω τα χείλη μου.

Γυρνάω δυσταχτικά προς το μέρος της.

"έλα μαζί μου." μου λέει και βγαινουμε έξω από την τάξη.