NEDEN OLMASIN Kİ? (Tamamlandı)

YEMEK

Çalan telefonumla uyandım. Kendimi kaldırmaya çalışıyordum ama beynim buna izin vermiyordu. Telefon kapandı. Ben de artık arayan kimse bir daha arar diye düşündüm ve yatmaya devam ettim.

  Ne kadar geçtiğini bilmiyorum telefon yine çaldı. Sonun da kendimi kaldırdım ve telefonu elime aldım. Arayan babamdı. Onları tamamen unutmuştum. Dün gece geldiler ve ben evde yokum uffff Zeynep. Sex yapacak başka akşam bulamadın mı be kızım. Telefonu açtım:
- Efendim baba.
- Kızım neredesin sen? Geceden beri yoksun. Merak ettik. Kaç kere aradım.
- Baba sakin ol. Duru'da kalıyorum. Akşam onlardaydık. Duru biraz kötü oldu. Ben de onun yanında kaldım.
- İyi peki. Eve gel bekliyoruz.
- Tamam.

Telefonu kapattım ve bu sefer de yakalanmadığım için şükrettim. Bu konu da gerçekten şanslıyım.

- Göktuğ... Aşkım... Aşkım hadi kalk.
- Zeynep bir dur Allah aşkına ya.
- Babam aradı. Eve gitmem lazım. Hadiiiii...
-...
- Tamam ister kalk ister kalkma ben gidiyorum.

Üstümü değiştirdim ve odadan çıktım. Son anda arabamın olmadığını hatırlayarak resepsiyondan taksi çağırmasını istedim. Yaklaşık 5 dakika sonra taksiye binip eve gittim.

Kapıyı babam açtı. Annem de yukarıdan iniyordu. Gerçekten özlemiştim onları. İkisine de kocaman sarıldım. Annem:
- Günaydın.
- Günaydın. Nasıl geçti gezi?
- İyi gayet güzeldi. İşi aldık. O yüzden artık ayda bir çıkmamız gerekecek.
- Sizin için de iyi bence hem değişiklik olur.
- Evet.
Babam:
- Eeee. Sen ne yaptın?
- Yani ben iyiyim. Çok bir değişiklik olmadı. Dediğim gibi dün bizimkilerle yedik. O kadar. Rutin işler sonra. Kafedeydim. Göktuğ da çok yardım etti.
- İyi. Öyle olsun bakalım.
- Öyle zaten babacım. Eee hadi oturmuyor muyuz çok acıktım.

Kahvaltı yaparken yemek konusundan da bahsetmiştim. Akşam kalabalık olacaktık o yüzden hepsini tabiki kendi başıma yapamazdım. Evimizde ki aşçı da bir şeyler yapacaktı. 9 kişi ağırlayacağız. Gerçekten zor iş. 

.............................

Saat 7'ye geliyordu. Masa hazırdı. Fırında perde pilavı vardı. Tavada da sıcak ot hazırlarken kapı çaldı. Fırat abimler geldi.
- Hoş geldiniz.
Abim:
- Hoş bulduk fıstık.

Arkadan gelen Kadir abi de içeri girince kapıyı kapattım. Onları içeri alıp son yemekleri de servis için hazırladım ve masaya çıkardım.

Saat 7.30'a doğru herkes geldi. Göktuğ'lar, Cihan abi ve Melek abla, Fırat abi ve Öykü abla, Kadir abi... Herkes burada. Yemek yiyeceğiz, eğleneceğiz. Plan da bunlar var tabi. Herkes masaya oturdu. Eğlendik, içtik, konuştuk ... Sonunda konu malum olayımıza geldi. Masada bir an sessizlik oluşunca hemen konuşmaya başladım :
- Benim söylemek istediğim bir şey var. ... Şöyle ... Biz ... Göktuğ'yla aynı eve çıkmaya karar verdik.

...