bölüm düzenlendi!
Bölüm şarkısı:
Emre Aydın - Belki birgün özlersin
Umarım devam bölümleri için hazırsınızdır (: Aklımda bomba fikirler var (;;;
Hepinizi seviyorum, iyi okumalar!
"Bir keresinde akord yapayım derken babamın gitarının telini patlatmıştım sonrada gitarı ondan günlerce saklamıştım" kahvemi yudumlarken gülümsedim. Güneş'le son 2 haftadır beraberdik. Bana düşüncelerimden sıyrılmamda yardımcı oluyordu, ayrıca kabuslarım azalmıştı. Tamamen olmasada, biraz kendimi toparlayabilmiştim.
"Babam gerçekten cool biriydi. Onu izler, ve onun gibi olmak isterdim. Bana sevgisini göstermez fakat ona hayran olduğumu hep bilirdi. Annemi çocukken kaybettikten sonra... Eve doğru dürüst gelmemey başladı. Bir yerlerde çalıyordu. Onun sayesinde müziğe ilgi duymaya başladım. İtalyadayken kendi kendime büyümek zorunda kaldım, çünkü babam beni yalnız yaşamaya terk etmişti." dediğinde yüzünde bir burukluk gördüm. Öfkeyle karışık bir üzüntü sesinden anlaşılıyordu. Ama sanki... Tüm anlattıklarının üzerine sadece intikam almak istiyordu hayattan.
"Sonra... Ben on altı yaşındayken alkol komasına girdi. O zaman onu da kaybettim. Akrabalarımız yoktu, annemle babamın evlenmesini istemiyorlarmış sanırım. Bende... Buraya dönme kararı aldım. Ayaklarımın üzerinde durmam gerekiyordu.
Kaşlarımı çatıp dikkatlice onu dinlemeye koyuldum. Anlattıkları... Zor şeylerdi. Tek başına büyümek zorunda kalmak çok kötü olmalıydı. Hemde etrafında seni koruyacak bir ailen yokken "Ama şanslıyım," dediğinde gülümsedi "Burda bir müzik okuluna kabul edildim. üçüncü yılım. Fakat kendimi geçindirmek için çalışmam gerekiyor ve bu zamana kadar birçok barda çalıştım. Sonra da burdaki işimi buldum..."
Bana bakıp gülümsedi "Ve bundan gayet memnunum."
"Gerçekten güçlü birisin." diyip omzuna dokundum.
"İstersen seninle bir hafta kararlaştırıp İtalya'ya gideriz ha?" diye sorduğunda bilmem anlamında omuz silktim. Gezecek havada değildim, fakat birgün iyi hissedersem kulağa hiçte reddedilecek bir teklif gibi gelmiyordu.
"Sevgimle o sokaklarda dolaşmak istiyorum" diyip yanağımı öptü beklemediğim bir anda, boşluğuma denk geldiğinden elimdeki kahve fincanını dökecektim ki kıkırdamaya başladım "Yavaş, bunu beni yakarsan yapamayız"
Günlerden pazardı ve annem alışveriş için dışarıya çıkmıştı. Babamsa şirketteydi abimde semih abimlere birkaç günlüğüne kalmaya gitmişti. Saat daha erken olmasına rağmen kahvaltıyı beraber etmek için Güneş erkenden gelmişti, ben de zaten eskisi kadar fazla uyuyamıyordum son aylarda.
"Peki, üzgünüm küçükhanım" diyip kahve fincanını tuttuğum elimin üzerine bir öpücük bıraktı.
Güneş başta soğuk gibi biri duruyordu, hatta dedikleri sizi şaşırtıp ondan uzaklaştırabilirdi. Ama tuhaf olsa gerek, bu zamana kadar Ediz gittiğinden beri beni düzeltmeye çalışıyordu elinden geldiğince. Ediz gibi değildi, öfkesi çok korkunçtu. Bazen ufak bir şeyden sinirlenip bağırabiliyordu, fakat bana bu yüzünü genelde göstermiyordu. Oldukça nazik ve anlayışlı bir tavrı vardı bana. Sadece... Ediz'i sevmediğini her seferinde söylemekten çekinmiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ada'ya Düşen Meteor
Humor"Yıldızlar âşıkların ruhlarıdır. Öyle çok yanarlar ki bu dünyada, gecenin göğsünde herkesi imrendirerek parıldamak olur ödülleri." Bir anlığına gülümsedim. "Umut dolu gözüküyorlar." "Öyleler." "Biz de birgün, onlardan biri olabilir miyiz?" diye so...
