Το κορίτσι που αγάπησα

Επίλογος

Έκλεισα και το τελευταίο στόρι της γκαλερί πριν βάλω συναγερμό. Έξι χρόνια αργότερα και ακόμα κάθε έκθεση που έκανα είχε την ίδια επιτυχία με την πρώτη. Βέβαια τώρα είχα εμπλουτίσει την γκάμα των φωτογραφιών μου καθώς είχα προσθέσει φωτογραφίες από τα φιλμ που εμφάνισα μετά από τα ταξίδια μας σε όλη την Ευρώπη. Βγήκα από το κτίριο και αφού κλείδωσα την πόρτα, περπάτησα προς το αμάξι. Μπήκα μέσα και έβαλα μπρος την μηχανή οδηγώντας πίσω στο σπίτι. Πήγα από τον παλιό δρόμο ώστε να ρίξω μια τελευταία ματιά στο παλιό μου διαμέρισμα.

Όταν έφτασα έξω από την γνώριμη πολυκατοικία το αίσθημα της νοσταλγίας με κατέκλυσε. Μου είχε λείψει να μένω εδώ και να είμαι μονάχα μια πόρτα μακριά από τον Αντρέα. Μου έλειψε να ακούω τους θορύβους των γειτόνων όταν ξυπνούσαν και μου έλειψαν οι απρόσκλητες επισκέψεις του Άρη. Αν και πήραμε διαφορετικούς δρόμους με τα παιδιά και αρκετοί από την παρέα φύγανε για μεταπτυχιακά και διδακτορικά στο εξωτερικό χαιρόμουν που καταφέραμε να συντηρήσουμε τους δεσμούς φιλίας που είχαμε.

Μπορεί πλέον να μην είχαμε την ίδια συχνή επαφή ωστόσο βρισκόμασταν σε επικοινωνία όσο πιο πολύ γινόταν. Χαμογέλασα στιγμιαία βλέποντας το φως του διαμερίσματος αναμμένο και ευχήθηκα τα καλύτερα στο ζευγάρι στο οποίο το είχα ενοικιάσει. Έπειτα ξεκίνησα να οδηγώ ξανά προς την άλλη άκρη της πόλης, στις νεοχτισμένες πολυκατοικίες που είχαν γίνει. Πάρκαρα στο γκαράζ της οικοδομής και στην συνέχεια βγήκα από το αυτοκίνητο πριν περπατήσω προς την είσοδο. Το νέο μου σπίτι τώρα ήταν ένα μεγάλο διαμέρισμα, γύρω στα εκατό τετραγωνικά, με εντυπωσιακές τζαμαρίες, στον έκτο όροφο.

Εισήλθα στο ανελκυστήρα και πάτησα το κουμπί του ορόφου έχοντας ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη. Όταν οι πόρτες άνοιξαν ξανά βγήκα έξω και προχώρησα πρός την οικία μου. Ξεκλείδωσα την πόρτα και μπήκα μέσα αναζητώντας την με το βλέμμα μου.

«Αγάπη μου γύρισα» αναφώνησα καθώς άφησα τα κλειδιά πάνω στο τραπεζάκι της υποδοχής

«Α ήρθες μωρό μου; Καλώς τον» ακούστηκε η φωνή της να λέει πριν βγει από το μπάνιο

Φορούσε ένα μακρύ νυχτικό με μια στάμπα γάτας επάνω και είχε τα μαλλιά της πιασμένα ψηλά σε ένα ατημέλητο κότσο. Τα μάτια της έλαμπαν από ευτυχία πράγμα που με χαροποιούσε ενώ στο καρπό της φορούσε το βραχιόλι που της είχα χαρίσει στη επέτειο των τριών χρόνων μας.

«Γεια σου ζωή μου, είσαι πολύ όμορφη» είπα καθώς την έσφιξα στην αγκαλιά μου

«Ναι σιγά, έχω πρηστεί και έχω γίνει σαν μπαλόνι, πρώτη φορά έβαλα τζιν και δεν με χωρούσε» είπε παραπονεμένα