Ένα δυνατό φως με τύφλωσε καθώς σηκώθηκα από το κρεβάτι. Το φως του ηλίου είχε εισβάλει στο χώρο και φώτιζε όλο το δωμάτιο. Οι ηλιαχτίδες έπεφταν ομοιόμορφα πάνω στα σκεπάσματα και ο ήχος των τζιτζικιών έσπαγε την ησυχία. Κοίταξα την ώρα και παρατήρησα πως ήταν κιόλας δώδεκα. Πρώτη φορά είχα κοιμηθεί τόσο, συνήθως σηκωνόμουν από τις δέκα αλλά αυτό το πρωινό δεν μπόρεσα. Μάλλον έφταιγε το γεγονός πως το βράδυ δεν κατάφερα να κλείσω μάτι όλη νύχτα.
Τεντώθηκα λίγο και αφού έστρωσα τα ξέστρωτα σεντόνια, περπάτησα προς το καθιστικό. Η Κατερίνα καθόταν στην πολυθρόνα και διάβαζε από εκείνα τα περιοδικά γάμων με τα νυφικά ενώ έπινε τον καφέ της. Σκέτο. Ακριβώς όπως το έπινα και εγώ. Στο γυάλινο τραπεζάκι ανάμεσα στα καθίσματα είχε αφημένη μια πιατέλα με κρουασάν και φρυγανιές. Πήγα στην κουζίνα και αφού γέμισα τον εαυτό μου μια κούπα καφέ φίλτρου, επέστρεψα στο σαλόνι. Κάθισα στο διθέσιο καναπέ και έφαγα μια από τις φρυγανιές με μαρμελάδα βερίκοκο. Εκείνη την στιγμή σήκωσε το βλέμμα της και με μια κίνηση πήρε το τηλεκοντρόλ και έκλεισε την τηλεόραση.
«Καλημέρα αγάπη μου» είπε γλυκά
«Καλημέρα»
«Πως κοιμήθηκες; Ξεκουράστηκες καθόλου;»
«Καθόλου όμως» είπα με μια ξινίλα καθώς κατέβασα μια γουλιά από το ρόφημα μου
«Γιατί όχι;»
«Απλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ, δυσκολευόμουν»
«Πάλι;» Ρώτησε με ένα ξεφύσημα
«Ναι πάλι»
«Μήπως να αρχίσεις να παίρνεις χάπια; Ο γιατρός είπε πως αν συνεχίσουν οι αϋπνίες κάποια μέρα θα καταρρεύσεις. Ίσως αυτά να σε βοηθήσουν να κοιμηθείς» πρότεινε
«Μωρό μου σου έχω πει δεκάδες φορές πως δεν θέλω να παίρνω χάπια! Τι επιμένεις;!» Φώναξα καθώς χτύπησα το χέρι μου πάνω στο τραπεζάκι με δύναμη
«Συγγνώμη δεν θα ξανά γίνει» μουρμούρισε και κατέβασε το βλέμμα της σε αυτά που κοιτούσε προηγουμένως
«Ωραία»
Σήκωσα το τηλεκοντρόλ από εκεί που το άφησε και άνοιξα ξανά την τηλεόραση να δω ειδήσεις. Ίσως να ήμουν σκληρός μαζί της, και η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να είμαι, απλά μερικές φορές μου ξέφευγε. Είχα χάσει τον εαυτό μου από πολλές απόψεις. Παλιότερα δεν νευρίαζα με το παραμικρό, ούτε φερόμουν με αγένεια στις σχέσεις μου. Τώρα πλέον τα νεύρα και η πίκρα με κυριαρχούσαν με αποτέλεσμα να αντιδράω σαν αγροίκος. Τελείωσα το πρωινό μου και στην συνέχεια μάζεψα τις φλιτζάνες και τα πιάτα να τα πλύνω.
ESTÁS LEYENDO
Το κορίτσι που αγάπησα
RomanceΔεύτερο βιβλιο. «Αλέξη;» Μια γνώριμη φωνή με σταμάτησε στην μέση του δρόμου. Μια φωνή που είχα χρόνια να ακούσω και δεν ήξερα αν ηταν αλήθεια ή απλά η ζωηρή φαντασία μου. Η καρδιά μου σφίχτηκε σαν άκουσα την γλυκιά μελωδία της χροιάς της. Δεν μπορ...
