Κεφάλαιο δεύτερο

3.2K 173 6
                                    

Το κινητό γλίστρησε από τα χέρια μου μόλις συνειδητοποίησα τι έκανα. Έπεσε κάτω στο πάτωμα με ένα δυνατό κρότο και αμέσως η πόρτα του δωματίου άνοιξε διάπλατα. Σήκωσα το βλέμμα μου προς τα εκεί και βρήκα την Κατερίνα να στέκεται στηριζόμενη στα κουφώματα.

«Αγάπη μου τι έγινε;» Ρώτησε

«Τίποτα απλά μου γλίστρησε» είπα καθώς το σήκωνα από τα πλακάκια

«Όλα καλά μεταξύ μας; Δεν είσαι ακόμα θυμωμένος μαζί μου ε;»

«Δεν ξέρω ρε μωρό μου, αυτό που έκανες ήταν απλά απαράδεκτο. Έπρεπε να με ρωτήσεις»

«Συγγνώμη ζωή μου. Ξέρω έσφαλα, δεν θα επαναληφθεί» είπε με ένα παράπονο καθώς με πλησίασε

«Το υπόσχεσαι;»

«Το υπόσχομαι, έλα τώρα, δώσε μου ένα φιλάκι» απάντησε ναζιάρικα και έκατσε πάνω στο δεξί γόνατο μου

«Αχ Κατερίνα, ότι θες με κάνεις»

Την φίλησα απαλά στα χείλη αφήνοντας την γλυκιά γεύση του φιλιού της και την δροσερή ανάσα μέντας να με παρασύρει. Όταν τραβήχτηκε, είχα κιόλας χαλαρώσει και ξεχάσει τι είχα κάνει προηγουμένως. Πήγε να με ξανά φιλήσει αλλά ένα δυνατό κουδούνισμα μας διέκοψε. Κοίταξα την οθόνη της συσκευής και είδα το όνομα του Αντρέα να φωτίζεται.

«Γλυκιά μου πρέπει να το σηκώσω» είπα και αμέσως σηκώθηκε προς τα επάνω

«Εντάξει, εγω πάω αν είναι να διαβάσω κανένα βιβλίο»

«Πήγαινε»

Με το που βγήκε από το δωμάτιο πάτησα αποδοχή κλήσης. Η ευδιάθετη φωνή του φίλου μου ήχησε στην άλλη γραμμή και δεν μπορούσα παρά να χαμογελάσω με τον ενθουσιασμό του.

«Γεια σου φίλε μου!»

«Γεια σου Αντρέα»

«Τι κάνεις;»

«Καλά είμαι, τώρα θα σε έπαιρνα και εγώ»

«Αα πως και έτσι; Μας θυμηθήκατε κυρίε Κωνσταντίνου;»

«Άσε τις χαζομάρες Παπαναστασόπουλε και λέγε. Ήρθες από το Λονδίνο;»

«Ναι έφτασα πριν δυο ώρες, τακτοποιήθηκα κιόλας, κυνηγούσα λίγο και τον αδερφό μου» είπε με ένα ελαφρύ εκνευρισμό στην χροιά της φωνής του

«Γιατί; Τι έκανε πάλι ο Άρης ο χρυσός μας;»

«Τίποτα το σοβαρό, μόνο έσπασε την καλή μου συλλογή με δίσκους συλλεκτικούς των queen»

Το κορίτσι που αγάπησα Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα