Το βλέμμα της είχε κολλήσει επάνω μου και φαινόταν χαμένη μέσα στα ίδια της τα λόγια. Ανακάθισε στο κάθισμα της ενώ έσφιξε την λαβή της γύρω από το ποτήρι και συνέχισε να με κοιτάζει εμφανώς μπερδεμένη. Έφερε το καλαμάκι στα χείλη της και το δάγκωσε ελαφρώς πριν μιλήσει.
«Φαίνεσαι διαφορετικός»
«Είπα να κάνω μια αλλαγή, τόσο χάλια είμαι;»
«Όχι δεν είπα αυτό απλά..» τραύλισε
«Απλά τι;»
«Δεν ξέρω, απλά μου βγάζεις κάτι το γλυκό και προσιτό, όχι εκείνο το απλησίαστο που έβγαζες»
«Είναι καλό αυτό. Σωστά;
«Ναι βέβαια» μουρμούρισε καθώς πέρασε μια τούφα των μαλλιών της πίσω από το αυτί
«Μπορώ να καθίσω;»
«Φυσικά, κάθισε. Έτσι κι αλλιώς η παρέα μου δεν ήρθε ακόμα»
«Πως και;» Ρώτησα τάχα ανήξερος καθώς έκατσα στην αναπαυτική καρέκλα
«Δεν ξέρω, είχαμε κανονίσει αυτή την ώρα αλλά ακόμα δεν ήρθε. Με τον φίλο σου τον Αντρέα κιόλας είχαμε κανονίσει»
«Παράξενο, αυτός συνήθως είναι Άγγλος στα ραντεβού του»
«Ναι το ξέρω για αυτό παραξενεύτηκα. Λες να το ξέχασε;»
«Δεν το αποκλείω, έχει τόσα στο κεφάλι του που μερικές φορές χάνει την μπούσουλα του προγράμματος του»
«Θα τον πάρω τηλέφωνο»
Έβγαλε το κινητό της για να τον πάρει όσο εγώ παρήγγειλα να πιω ένα καφέ. Ωστόσο γρήγορα μια απογοήτευση σχηματίστηκε στην έκφραση του προσώπου της.
«Το έχει κλειστό» είπε, αφήνοντας την συσκευή πάνω στο τραπέζι
«Μάλλον θα είναι απασχολημένος»
«Ναι μάλλον»
Για τα επόμενα λεπτά δεν είπαμε τίποτα, απλά πίναμε τα ροφήματα μας στη απόλυτη σιωπή ανταλλάσσοντας κλέφτες ματιές. Κάποια στιγμή στήριξε το σαγόνι της πάνω στην παλάμη του χεριού της και έστριψε το πρόσωπο της προς τη μεριά του παραθύρου κοιτώντας κάτι έξω. Το φως του μαγαζιού έπεφτε τέλεια πάνω στα μάτια της φωτίζοντας τα ελαφρώς και δεν μπορούσα να αντισταθώ στο πειρασμό. Έτσι τράβηξα μια φωτογραφία. Μόλις ακούστηκε ο ήχος της φωτογραφικής το βλέμμα της στράφηκε πίσω σε εμένα.
«Μα τι κάνεις;» Ρώτησε ντροπαλά
«Αποτυπώνω όμορφες εικόνες στο φιλμ, είσαι πολύ όμορφη»
YOU ARE READING
Το κορίτσι που αγάπησα
RomanceΔεύτερο βιβλιο. «Αλέξη;» Μια γνώριμη φωνή με σταμάτησε στην μέση του δρόμου. Μια φωνή που είχα χρόνια να ακούσω και δεν ήξερα αν ηταν αλήθεια ή απλά η ζωηρή φαντασία μου. Η καρδιά μου σφίχτηκε σαν άκουσα την γλυκιά μελωδία της χροιάς της. Δεν μπορ...
