Έχωσα το πορτοφόλι στην τσέπη μου και αγνοώντας τελείως τα πράγματα τριγύρω μου κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες. Βγήκα από το κτίριο και κοιτάζοντας τους δρόμους αναζήτησα την μορφή της. Μετά από λίγο ψάξιμο την εντόπισα κοντά στο δρομάκι προς παραλιακή. Δίχως να χάνω χρόνο έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα μέχρι που την έφτασα. Εκείνη με είδε να πλησιάζω και έτσι αύξησε την ταχύτητα του βήματος της.
«Σε παρακαλώ περίμενε» είπα και αυτή απλά με αγνόησε
«Δεν μπορώ βιάζομαι»
«Μα πρέπει να σου μιλήσω»
«Δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο πρέπει να μιλήσουμε. Ότι είχαμε να πούμε το έχουμε πει ήδη»
«Τότε υπάρχει κάτι που πρέπει να σου επιστρέψω» είπα και με μια κίνηση της άρπαξα τον καρπό και την γύρισα έτσι ώστε να με κοιτάζει
«Και τι ακριβώς έχεις που μπορεί εγώ να θέλω;» Απάντησε κάπως απότομα αποτραβώντας το χέρι της από την λαβή μου
«Το πορτοφόλι σου» είπα καθώς το σήκωσα στο ύψος των ματιών μας
«Δεν κατάλαβα καν πότε μου έπεσε» μουρμούρισε στην προσπάθεια της να το πάρει πίσω
Ωστόσο δεν είχα σκοπό να της το δώσω τόσο εύκολα. Αμέσως τέντωσα το χέρι μου προς τα πάνω και την άφησα να χοροπηδάει για να το φτάσει. Δυστυχώς για αυτήν το ύψος της δεν συμβάδιζε με το δικό μου όσο και αν τεντώνονταν ή πηδούσε. Μετά από λίγα λεπτά χοροπηδηχτού φάνηκε να κουράζεται έτσι σταμάτησε να προσπαθεί και έκατσε κάτω στο πεζοδρόμιο.
«Εντάξει λέγε, τι θέλεις να κάνω για να μου το δώσεις πίσω;» Ρώτησε και χαμογέλασα
«Απλώς να με ακούσεις, βρήκα κάτι κρυμμένο μέσα σε αυτό για το οποίο θέλω να μάθω»
«Τι βρήκες;; Ότι και να ήταν τυχαία θα βρέθηκε εκεί»
«Αλήθεια;; Δηλαδή τυχαία βρέθηκε η φωτογραφία μας από πριν χρόνια μέσα εδώ» είπα και της το παρέδωσα πίσω
Μόλις το πήρε στα χέρια της το άνοιξε και άρχισε να το κουνάει και να το ξεψαχνίζει. Όταν όμως είδε ότι δεν ήταν εκεί μαγκώθηκε και κοίταξε προς την αντίθετη πλευρά ντροπαλά.
«Που είναι η φωτογραφία;» Ρώτησε
«Εδώ πέρα» είπα και σήκωσα το λεπτό φύλλο εκτύπωσης
«Την πήρες από ότι βλέπω»
«Την πήρα πίσω βασικά, αυτή η φωτογραφία ήταν κολλημένη στο τοίχο του διαμερίσματος μου μαζί με όλες τις άλλες που είχα τραβήξει. Πως βρέθηκε στα χέρια σου;»
YOU ARE READING
Το κορίτσι που αγάπησα
RomantikkΔεύτερο βιβλιο. «Αλέξη;» Μια γνώριμη φωνή με σταμάτησε στην μέση του δρόμου. Μια φωνή που είχα χρόνια να ακούσω και δεν ήξερα αν ηταν αλήθεια ή απλά η ζωηρή φαντασία μου. Η καρδιά μου σφίχτηκε σαν άκουσα την γλυκιά μελωδία της χροιάς της. Δεν μπορ...
