Το κορίτσι που αγάπησα

Κεφάλαιο εικοσιτρία

Ξαφνικά εκεί που καθόμουν και έτριβα τους κροτάφους μου για να φύγει η ζαλάδα ακούστηκε το κουδουνάκι της πόρτας.

«Δεν έχουμε ανοίξει ακόμα» φώναξα δίχως να σηκώσω το βλέμμα μου

«Το ξέρω, που να στήσω τον εξοπλισμό;» Ακούστηκε μια γνώριμη φωνή να ρωτάει

Σήκωσα το βλέμμα μου και βρήκα τον Αντρέα να στέκεται με τον εξοπλισμό της μουσικής. Του ζήτησα σαν χάρη να αναλάβει το ρόλο του ντιτζέι της βραδιάς και εκείνος με μεγάλη του χαρά δέχτηκε. Τον βοήθησα να μετακινήσει τα ηχεία και μαζί στήσαμε σε μια γωνία στη άλλη άκρη του χώρου τον πάγκο με τους δίσκους. Αφού σύνδεσε και τα ηχεία και ότι άλλο ήταν απαραίτητο για την ομαλή λειτουργία των μηχανημάτων, έβαλε να παίζει ένα απαλό, κλασικό τραγούδι.

«Κοίταξε αυτό το μέρος, είναι ότι καλύτερο» σχολίασε και δε μπορούσα παρά να χαμογελάσω ευχαριστημένος

«Το ξέρω»

Σαν χώρος δεν ήταν ούτε μεγάλος αλλά ούτε και μικρός. Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι σε αποχρώσεις του γκρι και του λευκού ενώ οι καναπέδες και τα πολυθρονάκια που υπήρχαν εδώ και εκεί ήταν χρώματος πετρόλ. Πριν το αγοράσω τα πάντα εδώ μέσα ήταν κενά ενώ τώρα σε κάθε τοίχο που κοιτούσες υπήρχαν κρεμασμένα τουλάχιστον εφτά μικρά κάδρα με φωτογραφίες που ο ίδιος είχα τραβήξει. Στα περισσότερα από αυτά απεικονιζόταν η μικρή, εξού και από που βγήκε το όνομα της εκθέσεως μου. Την ονόμασα «έρωτας στην πόλη» ενώ σε ένα τοίχο είχα βάλει μόνο φωτογραφίες του Θωμά με μια χρυσή επιγραφή επάνω με το όνομα «Αιώνιες αναμνήσεις» και τη ημερομηνία του θανάτου του. Ήταν κάτι σαν ειδική αφιερωση, ο δικός μου τρόπος για να του πω αντίο.

«Λες να έρθει;» Ρώτησα ανήσυχος

«Θα έρθει, αποκλείεται να μην»

«Πως το ξες;»

«Αφού θα έρθουν και όλοι οι υπόλοιποι, και ο Άρης και η Εβελίνα και ο Χρήστος. Δεν υπάρχει περίπτωση να την αφήσουν μόνη στο σπίτι, ειδικά από τότε που χώρισε είναι συνέχεια μαζί της»

«Σωστό και αυτό»

Από τότε που έγινε το σκηνικό με τον Αχιλλέα δεν ξανά μιλήσαμε αλλά ούτε και την είδα. Τις τελευταίες δυο εβδομάδες χάθηκε από προσώπου γης και το κινητό της το είχε μόνιμα απενεργοποιημένο. Έτσι ήλπιζα πως η σημερινή έκθεση θα την έφερνε ξανά κοντά μου. Προετοιμαζόμουν για αυτό για πάνω από μια εβδομάδα αλλά ακόμη είχα το άγχος μην τα θαλασσώσω.