Bilinmeyen Numara: Neden bana cevap vermiyorsun? (02.09)
Jonathan Heart: Üzgünüm, yazdıkların hakkında en ufak bir fikrim yok.
Bilinmeyen Numara yazıyor...
Bilinmeyen Numara çevrimiçi
Bilinmeyen Numara yazıyor...
Bilinmeyen Numara: Fikrinin olmadığını biliyorum.
Bilinmeyen Numara: Benim de en ufak fikrim yok.
Jonathan Heart: Bunları bana sarhoşken mi yazdın?
Bilinmeyen Numara: Sarhoş olmayı isterdim.
Bilinmeyen Numara: Fakat onları yazarken, hayatımda hiç olmadığım kadar ayıktım...
Jonathan Heart yazıyor...
Jonathan Heart çevrimiçi
Jonathan Heart yazıyor...
Jonathan Heart: Ah...
Jonathan Heart: Ne diyeceğimi bilmiyorum.
Bilinmeyen Numara: Önemli değil.
Bilinmeyen Numara: Söyleyecek sözlerinin olmasını beklemiyorum, Jonathan Heart.
Bilinmeyen Numara: Bu senin sorunun değil, benim sorunum.
Jonathan Heart yazıyor...
Jonathan Heart çevrimiçi
Jonathan Heart yazıyor...
Jonathan Heart: Beni sevdiğini söylüyorsun.
Jonathan Heart: Bu nasıl sadece senin sorunun olabilir?
Bilinmeyen Numara yazıyor...
Bilinmeyen Numara çevrimiçi
Bilinmeyen Numara yazıyor...
Bilinmeyen Numara: Evet, seni seviyorum.
Bilinmeyen Numara: Ama sen beni sevmiyorsun.
Jonathan Heart yazıyor...
Jonathan Heart çevrimiçi
Jonathan Heart yazıyor...
Jonathan Heart: Senin kim olduğunu bilmiyorum.
Bilinmeyen Numara: Bilmek isteyeceğini düşünmüyorum.
Jonathan Heart: Bana o mesajları attıktan sonra mı?
Jonathan Heart: Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?
Bilinmeyen Numara yazıyor...
Bilinmeyen Numara çevrimiçi
Bilinmeyen Numara yazıyor...
Bilinmeyen Numara: Bakışların... Bakışlarını takip ediyorum. ●Görüldü.
-------
"Hadi ama, Jess! Eskiden nasıl eğlenirdik unuttun mu? Kızım, sana ihtiyacım var."
Benim de ona ihtiyacım var.
Başımı onaylamadığımı belli edercesine yine salladım. Eskiden dediği zaman dilimi aylar öncesine aitti. Nate'ye aşık olmuştum. Olduğumu sanmıştım demeliydim. Diğer tüm çocuklar gibi... Onun kalbini avuçlarımın içine almıştım. Başta amacının sadece benimle takılmak olduğunu biliyordum. Fakat benim amacım o kalbi söküp yerinden almaktı. Avuçlarımın arasında o kalbi hissetmek... Bu benim için bir tutkuydu. Onlara aşık olurdum. Buna engel olmak isterdim ama iş işten çoktan geçmiş olurdu. En fazla birine aşık kalma sürem 1 haftayı geçmemişti.
Jonathan Heart hariç... Aylardır acı içinde kıvranmama neden oluyordu.
Nate yeniden söze girmeye hazırlanırken bakışlarımı ona çevirdim.
"Sana defalarca dediğim gibi... Hayır, Nate. Koca bir hayır! Beni şimdi daha iyi anlıyorsun değil mi?"
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
İçtiğim kahvenin borcunu ödediğim için kendime teşekkür ettim. Nate'nin laf anlamayacağını biliyordum. Peşimde dolaşan küçük, yapışkan sürüngenden farksızdı. Ona zamanında nasıl tutulmuştum ki ben? Tüm o erkeklere zamanında nasıl tutulmuştum?
Derin bir nefes aldım ve hızlıca kafeden ayrıldım. Eve gidip proje ödevime devam etmem gerekiyordu. Fakat, odama girersem ona mesaj atmadan duramayacağımı biliyordum. Bir erkeğe hiçbir zaman kimliğimi gizleyerek mesaj atmamıştım. Onlara yazardım ve mesajıma saniyeler içinde cevap alırdım. Onlara gelmelerini söylerdim. Kapımın zili 10 dakikaya kalmaz çalardı. Bunlar şu an o kadar anlamsız geliyordu ki...
Jonathan Heart'a aşık olacağımı hiç düşünmemiştim. Onunla her zaman birbirimizden nefret ederdik. Aslında, beni 2. sınıfta yaptığı eşek şakası yüzünden sınıfa rezil etmeseydi o da potansiyel aşklarımın arasına bu kadar geç girmeyebilirdi. Benimle her defasında uğraşırdı. Evet, o zaman çocuktuk. Kim kiminle uğraşmazdı ki? Fakat, artık 21 yaşındaydık. Kampüste gözlerimiz birbirine değdiğinde beni öldürmek istediği çok net anlaşılıyordu. Benden nefret ediyordu ve ben de ona olan aşkımı saklamak için elimden gelen her şeyi yapıyordum.
Caddede yürürken eve gidemeyeceğimi farkettim. Beni şu an en iyi anlayacak kişi, Denizdi. Çok sevgili arkadaşım, beni anlayacak tek kişiydi. Bir nefretin soğuk kollarının nasıl bir his olduğunu en iyi bilen tek kişi...
YN/ Jess, bir zamanlar Deniz'e de tutulduğunu unutmuş gibisin...
