Asansörde 90 Gün

Gün 35

Yeni güne gülümseyerek uyanmıştım bu şaşırtıcıydı.

Dün sabaha karşı olan o inanılmaz telefon konuşmamızdan sonra gece olunca birbirimize sadece iyi geceler yazmıştık. Ve ilk o yazmıştı.

Bu duruma gülümserken üstümdeki pikeyi ittim ve yatağımda doğruldum.

Muhtemelen tatil bitene kadar birbirimize sadece günaydın ve iyi geceler yazardık. Uzun uzun konuşup yaşananları bir düzene sokmak için yüz yüze olmamız gerekiyordu. Yani ben böyle düşünüyordum. Ki zaten o da bu şekilde düşündüğünü belirtecek şekilde şeyler söylemiştin dün sabah.

Kendi kendime gülümsemeye devam ederken yanaklarımın acıdığını hissettim ve buna inat biraz daha gülümsedim.

Komodinimdeki telefonumu elime alıp ona mesaj attım.

Beril: Güüüünaaaaayydınn

Çok mu çocukça olmuştu.

Kendi kendime omuz silktim.

Beni seviyordu.

Böyle söylemişti.

Attığım mesajımı çocukça olup olmamasının ne önemi vardı ki?

Ailemle bahçemizde kahvaltı ettikten sonra tekrar odama çıkmıştım. Yatağımın üzerindeki telefonun üzerine atlarken kalbim hızlı hızlı atıyordu. Acaba mesaj atmış mıydı?

Telefonumun ekranına açtığımda yüzüm düştü.

Atmamıştı.

Saat 2ye geliyordu ve hala uyuyordu muhtemelen. Kendi kendime omuz silkip yataktan zıplayarak kalktım. Yataktan zıplayarak kalkmak nasıl bir şeydi inanın bende az önce öğrenmiştim.

Lan.

Çok mutluydum.

Çok fazla mutluydum.

Ufak bir çığlık attıktan sonra kahkaha patlatınca bir hışımla kapım açıldı.

"Ne oldu Beril neden çığlık attın"
Abimin telaşlı sesine de bir kahkaha patlatırken kahkahamın arasından
"Çünkü çok mutluyum"
Dedim.

'Bu kız mal' bakışını atması bile beni mutlu ederken bir kahkaha daha attım. Abim
"Delisin"
Diye mırıldanırken kafasını iki yana sallıyordu. Ve sonra kapıyı kapatıp gitti.

Bunada bir kahkaha patlattım.

Aşırı mutluydum ve bir an önce eve gitmek istiyordum.

Eve gitmek ve Egehanla her şeyi konuşmak.

O sırada telefonum ona olan özel zil sesiyle öttü. Telefonumu elime alıp mesajı okudum.

Egehan: Günaydın güzelim

Telefon elimden düşerken yatakta çırpındım.

Bu çocuk bir gün beni heyecean ve mutluluktan bayıltacaktı.

Bana güzelim demesi her seferinde beni bu hala sokacaksa işim gerçekten işti..

Kendi kendime gülmeye devam ederken annem bağırarak bana seslendi.
"Beril yarın sabah dönüyoruz"

Nefesimi tuttum ve gözlerimi yumdum.

İşte bunun bu kadar erken olacağını asla beklemiyordum.

×

Veee yeni bir bölüm daha. Umarım beğenmişsinizdir. Yorumlarınızı bekliyorum. Sizleri çok seviyorum. Kendinize iyi bakın. Yeni bölümde görüşürüz.