Asansörde 90 Gün

Gün 2

Onu camdan izlemek yerine yakından görmek çok daha güzeldi. Bu yüzden bugünde dün ki gibi onun gelme vaktine doğru dışarı çıktım. Bizim binanın önünde bir ileri bir geri yürürken siteye giriş yapmasını bekliyordum. Ama henüz gelmemişti.

Telefonumu cebimden çıkarıp onla olan sohbet kutuma girdim. Acaba bugün ne yazsam diye düşünürken siteye giriş yaptığını fark ettim. Kalbimin deli gibi atmasını umursamamaya çalışarak yavaş adımlarla binaya girdim. Asansörün düğmesine bastım ve beklemeye başladım. Asansörden çok onu bekliyordum.

Bilinmeyen: Nasılsın?

Çevrimiçi olduğu için birkaç saniye sonra mesajımı görmüştü.

Egehan: İyidir

Binaya girip asansöre doğru yaklaşmasını umursamadan parmaklarımı hızla klavyenin üzerinde gezdirdim.

Bilinmeyen: Sormadın ama ben de iyiyim.

Yanıma geldiğini fark ettiğinde telefonumu cebime sıkıştırdım.
"Asansör gelmiş, ne bekliyorsun?"
Dediğinde bakışlarımı asansöre çevirdim. Sence asansörün gelmesi umrumda mı, ben senin gelmeni bekliyorum; diyemedim.
"Dalmışım ya"
Deyip asansörün içine girdim. Sonra o da yanıma geldi. İkimizde çıkacağımız kata bastığımızda ben aynadan onun yan profilini izlemeye başladım, o ise telefonunda birileriyle mesajlaşmaya.

Ara sıra onu izlediğimi fark etmemesi için gözlerimi kaçırıyordum. Ama bu gerçekten çok zor oluyordu. Asansör o nefret ettiğim sesle öterken bizin kata geldiğimizi anladım. Asansörden çıkıp
"İyi akşamlar"
Dedim.
"İyi akşamlar"
Dedi ve gülümsedi. Asansörün kapısı kapanmıştı ama ben gülümsemeye devam ediyordum. Gülümsemesi beni de gülümsetiyordu.

Eve girdim ve aileme odamda olacağımı söyledikten sonra telefonumu cebimden çıkarıp odama girdim. Kendimi yatağa attım ve ondan gelen mesajı açtım.

Egehan: Kim olduğunu bilmediğim birine nasılsın diye sormam

Bilinmeyen: Kim olduğumu merak etmiyor musun?

Egehan: Etmiyorum

Öylece attığı mesaja baktım bir süre. Kendime geldiğimde ise telefonu bir kenara atmıştım.

Ben her gün kendi kendime ona biraz daha bağlanırken, onun için sadece görünce selam verdiği komşusuydum. Bilinmeyenden mesaj atmam bile umrunda değildi. Gözlerimi yumup derin bir nefes aldım ve gözümden süzülen yaşı elimin tersiyle sildim. Hayır, ağlamamalıydım. Ayrıca düşündüm de, ona bilinmeyenden mesaj atmamalıydım. Onu sevdiğini söyleyen birini bu şekilde terslemesi, onun sıradan bir komşusu olmaktan daha çok acıtıyordu

×

Vote ve yorum bekliyorum. Yeni bölümde görüşmek üzere!