40larını doldurmuş adam elindeki gazetede gözlerini gezdirirken televizyonun cızırtılı sesi kulaklarına ilişti. "5 yıl önce öğlen saatlerinde tanınmış yazar Jeon Jeongguk bizlere veda etti. 5.yılında onu saygı ve özlemle anıyoruz."
Jimin kaşlarını çatarak bir süre televizyona baktı ve sallanan sandalyeden kalkarak hali hazırda beklettiği gül buketini eline aldı. Arabasına binerek hızlıca mezarlığa sürdü Jimin. Bugün onun gidişinin üzerinden 5 yıl geçmişti. Arabanın kapılarını açıp koşar adımlarla mezarlığa girdi. Bir süre mezarını aradıktan sonra durdu, tam karşısındaydı işte. Gözlerini sıkıca kapatıp derin bir nefes aldı. Gözlerini aralayıp gücünü bulunca hızlı adımlarla mezara ulaştı. Elindeki gülleri bırakıp yere çöktü.
"Hey, Jeon.. ben geldim! Neden kalkıp bana sarılmıyorsun?"
Jimin göz yaşlarını silip kıkırdadı. Deliriyordu.
"Bana yeni sözler yazdın mı? Duymayı dört gözle bekliyorum sevgilim. Hadi dön artık. Dön ve yeni sözler ver bana."
Jimin omzuna dokunan ellerle irkildi. Başını çevirip baktığında en yakın arkadaşı ve doktorlar gelmişti. Jimin Taehyung'a bakarak güldü. Arkadaşı yanına çökmüş ve eşine veda etmesi için izin vermişti.
"Şimdi gideceğim ama her sene yeniden geleceğim sevgilim. Beni bekle tamam mı? Seni seviyorum."
Sözleri bittiğinde gözündeki yaşları silme gereği duymadan Taehyung'a döndü.
"Oysa o ölürken sadece beni de götürsün diye bekledim. Elleri ellerimde olsun, birlikte kurtulalım bu hayattan istedim. Çok mu şey istedim?"
