YILIN İLK KARI | EXO | 《 DÜZENLENİYOR 》

|6|Yaşam ve Ölüm arasındaki çizgi ! ya bir son ya da bir başlangıçtır...

"Yhaaa ,Allah'ım çıldıracağım ya!! Korkudan öleceğim şurada!!"

tepiniyor, bağırıyor, ağlıyor ve deli gibi korkuyordu! hava kararmıştı hatta yıldızlar bile gökte ait oldukları yerdeydiler. Ama o ait olmadığı bambaşka bir yerde, karanlıkta, yalnızdı. Defalarca pişman oldu;

" O durakta beklemeliydin aptal ! O durakta beklesen ne olurdu sanki !!"

Kendisine onlarca kez kızsa da artık çok geçti. Bir ev bulma ümidiyle duraktan çıkıp ilerlediği bu ıssız yolda ödü kopuyordu ama buna rağmen umudu güçlüydü !! eğer bir ev bulabilirse telefonlarını kullanabilir ,hiç olmazsa yardım için polis çağırabilirdi.

" Hep böyle olur işte!! Hep aynı şey!! İyi bir şey olduğunda hemen ardından kötü bir şey oluyor, bu ne şimdi bedel mi ödüyorum ben!? Ah tabi hayalini kurduğum işi yapacağımya sevincim kursağımda kalsın!! Evet ,evet alıştım artık! "

Hüngür hüngür ağlarken, çığırırmışçasına bağırıyordu. Tam o sırada arkasından ,uzaklardan, bir araba sesi duydu. Önce ne yapacağını bilemedi ,bir başına burada olabilirdi ama bu ıssız yolda kendini düşünmeden arabanın önüne atıp

' kurtarın beni !! ' diyecek kadar aptal değildi. Kore'de içki oranının çok yüksek olduğunu biliyordu ya içkili belalı tiplerse? En iyi seçenek ne olurdu? Saklanmak? Yardım istemek?
Ama tabiki tam tersi de olabilirdi. Sonuçta iyi insanların nesli henüz tükenmedi değil mi?

Yolun kenarında sıralanmış ağaçlara yaklaştı,
'Riske atamam 'dedi kendi kendine ama yine de çaresizdi. O sırada aklına bir şey geldi ,gergince yutkundu ve hızla çantasını yokladı

'Evet, bibergazı ! burda işte! Ah biricik Arkadaşım! Gizem'im benim yaa!! '

Bu her ihtimale karşı az çok işe yarayabilirdi. Bilirsiniz, yalnızca ya onu kurtaracak ya da biber gazı sıkacak birileri olabilir. Önünde sadece iki senaryo var . Şans bu gece ondan yana olsa çok iyi olurdu.
Bir anda çılgın bir cesaretle dolmuştu ama az önce uzaklardan gelen araba sesi bir kaç saniye sonra önünden geçip gidecekti. Hızla ağaçların arkasından çıkıp yola koşarken hayat yeni bir acımasızlık yapmıştı...
Ya da yeni bir oyun ...

  Çağlanın ayağı yolun kenarındaki küçük bir toprak çıkıntısına takıldı, kötü olan tam o anda arabanın oradan geçmesiydi !!
Ve çağla korkuyu başka bir biçimde vücudunun her zerresinde hissederken kör edici ışk ve kulağında yankılanan fren sesi şimdiden ölümü hissettirmişti.

   Ve şimdi o yerdeyken az önce ne olduğunu bile anlayamadı! bildiği tek şey önce arabayla ardından yerle buluşan bedeni acı içindeydi.

"Allahım...ölecek miyim?! Yalvarırım bana biraz daha izin ver çok az da olsa yaşamak istiyorum... Sadece 23 senedir bu dünyadayım... Lütfen... Bana... Biraz daha izin ver... Lüt-fen... Ya-şayayım. Allah'ım Sana... Yalvarıyorum " Gözleri arabanın kör edici ışığında yarı açık bir şekilde boşluğa bakarken kalbinde ağır bir yaşama arzusu haykırıyordu. Yaşamak. Ne garip bir arzuydu öyle . Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarken bir anda ölümü hatırlamak yada ölümü bir anda ensende hissetmek...

"Yamaşamak istiyorum en azından hatalarım için..."

Parmağını bile kıpırtacak en küçük gücü yoktu ve göz kapaklarını açık tutmakta zorlanıyordu kalbi hızla atarken güçlükle belkide son kez yutkundu.

" İyi misiniz!!?? "

"İyi misiniz ?! "

" Duyuyor musunuz beni!?!! "

"Ahhh !!
Lanet olsun !!! Lanet olsun!! "

Yavaşça parlak ışık bile karanlığa gömülürken feryatımsı bağırışlar, kulakları tıkanıkmışçasına geliyordu.
Biri onun kolundan tutup
" Bayan ! Lütfen yaşayın! Lütfen !! " Dedi.
duyduğu son ses... Çok... Tanıdıktı...

"Bende.. İstiyorum... Yaşamak "

içindeki Son haykırıştı...

"Lütfen "

Dudaklarındaki son yalvarıştı ...

***
Sayın aşık olduğum okurlarım bu benim en sevdiğim bölümlerimden biriydi. Bu yüzden lütfen oylamayı unutmayın! 😄😁❤
Ve düşüncelerinizi belirtmeniz çok iyi olurdu her birinizin yorumu benim için değerli !
😊😉😍