FINALE: End of Our Forever
Charie’s POV
“I Have a surprise for you.” –Vincent
“Ha? Ano naman yun?”
*Ting ting ting*
Napatingin kaming lahat kay President na tinawag ang Atensyon naming lahat. Pero nung mapatingin ako sa isang sulok..
*Dugdug..dugdug..*
Asungot.. Parang tumigil ang mundo ko sa ikalawang pagkakataon nung magtama ang mga paningin namin.. Bakit siya nandito??! Bakit ganito ang nararamdaman ko?! Akala ko ba nagawa ko ng mahalin si Vincent?! Akala ko ba wala na si Asungot sakin?! Bakit masakit pa rin?!
“Calling the Attention of Everyone! May announcement daw si Mr. Vincent Sarmiento!”
Ngumiti siya sakin at hinatak ako papunta sa Stage.. Anong gagawin mo Vincent? Kinakabahan ako sayo. Nandito pa si Asungot. Kamusta na kaya siya? Ok lang ba siya? Balita ko photography ang kinuha niya. Naku, sigurado akong magiging successful siya dahil matalino ata ang Asungot ko--- haay.. Ok ka lang ba Rain? Naiisip mo pa ba ako? Mahal mo pa ba ako? May Girlfriend ka na ba? Wala ka na bang nararamdaman para sakin?
Hindi na naalis ang tingin ko kay Asungot. Kahit na si Vincent ang nasa harap ko..
Asungot.. Asungot ko.. Miss na miss na kita.. Ikaw pa rin eh.. Ikaw lang eh. Hindi ko pala nabawi sayo yung puso ko nung umalis ako.. Mahal na mahal pa rin kita..
“Will you Marry me?”
Nakita kong nanlaki ang mata ni Asungot kaya napaharap ako kay Vincent.. Na nakaluhod na sa harap ko.
“A-anong ginagawa mo dyan?”
“Charie.. Will you Marry me?”
~~
“MABUHAY ANG BAGONG KASAL!!!”
“KYAAAAHHH!!!!”
Sigawan ng mga tao pagkatapos akong halikan ni VIncent. Um-oo ako.. Pinakasalan ko si Vincent.. Pinakasalan ko siya kahit iba ang mahal ko.
“PICTURE TAKING NA!”
Lumapit na si Rain para kunan kami ng Litrato. Pumayag siya na maging Photographer ng kasal namin. Siguro nga nakalimutan niya na ako.. SIguro wala na ako sa kanya.. Sana baling araw matanggap ko rin.. Dahil wala na talaga eh, Kasal na ako.
“Ready Mr. and Mrs.—Sarmiento?” –Rain
“Ready! “ –Vincent
Nagpicture taking kaming lahat, ng batchmates, mga close friends, pamilya, at syempre kami ni Vincent.. Pagkatapos ng maraming shots, nakipagkamustahan muna si Vincent, kaya ako naman, lumabas para magpahangin.. Buti nga walang nakakita sakin..
Nakadungaw lang ako sa may Railings sa gilid ng Simbahan at lumalanghap ng Sariwang hangin. Kasal na ako. Pero hindi ko feel. Pero kailangan kong magpanggap na masaya para kay Vincent.
“Hey.”
Bumilis nanaman ang tibok ng puso ko nang marinig ko yun.. Kilalang kilala ko kung sinong may ari ng boses na yun.. Bakit siya nandito?
Humarap ako at nginitian ko siya.
“Uy, l-long time no see he-he.”
Lumapit siya sakin at---
“R-rain..”
Niyakap niya ako ng mahigpit..
“I’m happy for you. And I’m happy for myself too. Because I had the chance to share A small forever with you.. Not for long. Not that strong, but it’s worth to be treasured, those memories, I will carry on along with my life.. Be happy Engot..”
