Pero umiling lang siya sakin at umalis na silang tatlo. Naiwan akong nakaluhod at nag-iisa sa bahay na yun. Walang Engot. Walang Engot na sasama sakin pabalik. Walang Engot na magpapatigil sakin sa pagluha. Walang Engot na magpapatawa sakin. Walang Engot na magsasabi sakin kung gaano niya ako kamahal. Walang Engot, wala na..
~~
Makalipas ang 5 taon..
“Kelan ang balik mo anak?”
“Bukas na po Mom.”
“Hay! Buti naman! Sobrang sabik na kami ng Daddy mo sayo anak!”
Kausap ko ngayon sila Mommy at Daddy through Skype.
“Alam mo naman kasi anak na pwede ka naman naming samahan dyan, ayaw mo lang kami payagan.”
“Nah. Alam niyo namang I want to try being independent. Tsaka Mom, wala naman akong ibang ginawa dito bukod sa Mag-aral.”
“Sure anak?”
“Yes Dad.”
“Ah, akala ko kasi kaya ka lumayo para mag move on.”
Napatigil ako saglit at napangiti. Tinignan ko si Daddy.
“That’s part of it too Dad.”
Nagpaalam na ako sa kanila at pinatay na ang monitor.
Hindi ko na ulit nakita si Engot after nung gabing yun. Hindi na rin ako ulit kinausap nila Mei, Jade at Ethina. Ang alam ko lang sila Engot at Vincent ay nagtransfer sa ibang School, at wala akong ideya kung saan sila nagpunta.
Kaya naman napagdesisyunan ko ng sumuko at mangibang bansa para mag-aral. I pursued Photography sa United States.
Habang nag-aaral, I tried to divert my mind specially my heart sa mga ala-ala namin ni Eng—Charie.
And after finishing my studies, here I am, babalik na ako sa Pilipinas bukas. Sana--- I am really praying hard na sana, if I will be given another chance to see Engot, kung kasama niya pa si Vincent, sana marealize ko na I am already over her. Pero kung—kung may chance pa, sana mabigyan kami ulit ng pagkakataon. I admit it, I never loved anyone else bukod kay Eng---Charie.
**
“RANIER BABY!!!”
Pagkalakad na paglakad ko palang palabas ng Airport narinig ko na ang sigaw ni Mommy. Namiss nga niya ako.
“Anak! Haha! Ang gwapo mo lalo ah! May pinagmanahan ka talaga! Hoho!”
“Missed you guys.”
Niyakap nila ako at pinasakay na sa kotse, pinadala na nila yung mga gamit ko sa bahay. Kakain muna daw kami.
Pagdating sa Resto.
“So how’s your stay in US?”
“Hmm. It’s great Dad. I met a lot of friends, and got some amazing experiences.”
“Ang showbiz naman ng sagot mo anak. Syempre gusto naming malaman kung ano? May bago kabang Girlfriend? Nakabuntis ka ba anak?”
“DAD?! Seriously? Kakagaling ko lang sa mahabang byahe pinagtitripan niyo na kagad ako.”
“Joke lang naman anak. Ikaw naman.”
“I never had any Girlfriends. And because of that I’m freakin’ famous in our Campus. The Boy who let go of all the damsels.” I said sarcastically.
“Kyaahh! Nakakakilig ka naman anak! Kahit saan ka talaga pumunta nagstastand out ka!”
“Gwapo eh.” Sabi ko nalang at kumain na kami ulit.
CHAPTER 32: Proposal
Start from the beginning
