Przekorny los

Rozdział 6

Felix: Czy ja dobrze widzę?! o_O Wysłałaś mi całusa *_*

Ja: Hah nie podniecaj się tak ;P

Felix: Milcz! Nie psuj tej chwili ;_;

Ja: Nie byłabym sobą wtedy ;) 

Felix:  Nieznośnica ;* ;D 

Ja: Nic na to nie poradzisz :) ;P

Felix: Ma to swój urok w sumie ;) 

Ja: Doprawdy? ;P

Felix: Oczywiście ;D Stałaś się moim wyzwaniem ;) 

Ja: Oj tak, którego nie dasz rady ukończyć ;P 

Felix: Więcej wiary w moje możliwości B) 

Ja: Nie żartuj ;) 

Felix: Ranisz skarbie :P 

Ja: Życie mój drogi ;P 

Felix: Jeszcze się przekonasz! 

Ja: Bardzo chciałabym się przekonać ;)

Felix: I tak będzie kaczuszko ;D

Ja: Zobaczymy ;P 

Felix: Bądź pewna ;S Zawsze dążę do celu ;)

Ja: I ja mam niby być tym celem? 

Felix: Zgadza się ^^

Ja: Nie niszcz sobie życia :X

Felix: Nie piernicz kobieto. Mogę jedynie zyskać ^^

Ja: Załamanie nerwowe? xD

Felix: Twoją sympatię Miri ;D 

Ja: Życzę powodzenia ;P 

Felix: Nie będzie mi ono potrzebne ;) 

Ja: Jesteś bardzo pewny siebie 

Felix: Jeżeli chodzi o Cb ;D

Ja: Wiesz, to wszystko bez sensu.. 

Felix: Dlaczego tak mówisz? 

Ja: Bo nic z tego nie rozumiem. Znaczy, wszystko to co mówisz jest miłe i wgl ale.. ja nie przywykłam do czegoś takiego. Dla mnie jest to nowość, że komuś tak może zależeć na mojej akceptacji. Zazwyczaj było zupełnie odwrotnie :P 

Felix: Musi być ten pierwszy raz kaczuszko ;) Przyzwyczajaj się ;D

Ja: Nie będzie łatwo :x

Felix: Od czego masz mnie ^^

Ja: Mhm ;P No niech Ci będzie

Felix: Yay ;D Idziemy w dobrym kierunku ^^

Ja: Prosto do piekła ;P 

Felix: Z Tb zawsze ;D 

Ja: Jesteś niemożliwy 

Felix: A Ty niesamowita :3

Ja: Haha zalecam wizytę u najbliższego psychiatry ;)

Felix: Jak to prawda jest! 

Ja: Jasne jasne ale teraz uciekam do szkoły. 

Felix: Ohhh! No dobrze :C Trzymaj się piękna ;*

Ja: Jest z Tb gorzej niż myślałam ;P 

Po wysłaniu wiadomości schowałam telefon, po czym weszłam na szkolny dziedziniec, na którym było tylko kilka osób. Od razu zauważyłam biegnącą w moją stronę May'ę.