Doğruluk mu Cesaret mi?

15. Bölüm

Arkamı döndüğümde bileğimi tutan kişi Jungkook değildi. Sarhoş olmuş bir gerizakalı işte. Bileğimi çekmeye çalıştım. Fazla vaktim yoktu ama bu aptal bir türlü bırakmıyordu. Normalde zor kullanmak istemezdim ama mecburdum.Özel bölgesine attığım tekme onun inlemesine yol açtı ve doğal olarak bileğimi kurtardım. Bir yandan etrafı kolluyordum ve Jungkook'un masaya doğru ilerlediğini gördüm. Son hız bardan çıktım ve önüme gelen ilk taksiyi durdurdum.Bindim ve evimi tarif ettim.Daha sonra taksi ilerlemeye başladı.

Aradan belki 3 saat geçmişti ama taksi hala gidiyordu.En sonunda taksiciye aynadan baktığımda aradan 1 yıl geçse bile asla unutmayacağım o gözlerle karşılaştım.Yine maske takıyordu.

Kapıyı açmaya çalıştım fakat lanet olası p*ç kapıyı kilitlemişti. Aklıma beni bıçakladığı gün geliyordu.İlk gördüğümde onu ne kadar korkduysam şimdi de o kadar korkuyordum.BAYA FAZLA!Belki eğitim almış olabilirdim ama cesaret olmayınca bir boka yaramıyordu.

''SEN NEREDEYDİN?!SENİ BULANA KADAR CANIM ÇIKTI BE!APTAL SÜRTÜK!KİMLEYDİN?!YOKSA SENİ KURTARAN VE SENİN GİBİ APTAL OLAN ADAMLA MI?''

Bir anda bağırmasıyla zıpladım. Korkudan titremeye başlamıştım.Arabayı çok tenha bir yere sürdü ilk önce.Sonra indi ve beni de zorla çıkardı.

Çıktığım anda yüzümde büyük bir acı hissettim.Tokat atılması bu kadar acıtıyor muydu?Hayatımda sadece bir kez tokat yemiştim o da yıllar önceydi.Şimdi bu adi adamdan yemek incitmişti.Hem maddi hem manevi...

''NİYE SUSUYORSUN SÜRTÜK?!CEVAP VERSENE!''

Ağlamaktan başka elimden gelen yoktu.Saçımdan tuttu ve yere fırlattı.O anki acıyı anlatamazdım..

''SANA BUNU YAPMAK İSTEMEZDİM AMA SEN BENİ MECBUR KILDIN! SENİN YERİNİ ÖĞRENEBİLMEK İÇİN TANIDIĞIN KİMSE VARSA KAÇIRDIM LAN BEN! HİÇBİRİ DE DOĞRUYU SÖYLEMEDİ! NEYMİŞ BİLMİYORLARMIŞ!HEPSİNİ VURDUM! BİR TEK O SOO BİN DENEN *R*S*U YU YAKALAYAMADIM! TABİİ ONA DA GÜZEL BİR İZ BIRKATIM! YAKINDA DA CESETİNİ GÖRÜRSÜN!''

Duyduklarım beynimde yankılanıyordu. Hepsini vurdum cümlesi özellikle. Annem ve babam?Arkadaşlarım? Akrabalarım? Olamazdı değil mi?Gözüme firar eden yaşlar akıyordu istemsizce. Neden beni bunca zamana kadar aramadıkları ortaya çıkmıştı.Ne tür bir şerefsizdi bu adam?Yüreğimde kavrulan ateşle birlikte cesaret duygusu da benliğime yerleşmişti.Ayağa kalktım ve sadece acil durumlar için kullandığım silahımı alıp omzuna ve bacağına sıktım.Acıma duygusu zaten yok edilmişti bende! Vurabiliyordum istediğimi! Kendisi yere yığıldı acıyla. Bende cebinden taksinin anahtarı aldım ve yaralı omzuna tekmeyi bastım. Arkama bile bakmadan boş taksiye bindim. Geride sadece dumanlar ve yaralı bir p*z*v*n*k kalmıştı...

Artık öylesine yayımlıyorum hikayeyi.Sevdiğim için...