Montenegro Brothers Series 1 - MIGUEL

Chapter 33

"Let's talk."

I was stuck in my position for seconds.

Let's talk.

Let's talk.

Let's talk.

Paulit ulit iyon sa isip ko. Let's talk? May dapat pa bang pagusapan?

"I need to go."

Mariin kong sabi atsaka sinubukang higitin ang kamay ko mula sa kanya, pero hindi ako nagtagumpay. Mas hinigpitan lang niya ang pagkakahawak niya sa akin.

"Please. Let's talk."

Minuto din ang nasayang sa patigasan ng tingin naming dalawa. Ako ang unang kumalas sa titigang iyon, para kasi akong napaso at biglang humapdi ang mga mata ko.

Mapanuyong mga mata ang nakita ko nang muli kong ibinalik ang tingin ko sa kanya. Nakatayo lang siya sa harap ko pero pakiramdam ko ay nakaluhod siya at nagmamakaawa dahil sa mga tingin niya. A sudden flashback came into my mind. 'Yung sa London. That time when he's kneeling infront of me and begging for me to come home with him. Nakaramdan ako ng kurot sa dib dib ko. I let out a heavy sigh before I spilled my words.

"Saan tayo?"

"Have a ride with me."

Inakay niya ko papunta sa sasakyan niya at sumunod na lamang ako. Sobrang kaba ang narardaman ko pero pilit ko iyong isinasantabi. I guess it would settle everything. I hope so.

He's driving for about an hour, pabalik balik na lang kami sa mga nadaanan namin kanina and until now hindi ko pa din alam kung saan kami maguusap.

"Excuse me, saan ba tayo maguusap?"

At anong paguusapan natin. Gusto ko sanang isunod ang tanong na iyon but I chose to kept it in me.

Nilingon ko siya. He's seriously focusing his eyes on the way. Para namang hindi niya narinig 'yung sinabi ko.

Magsasalita pa sana ako nang ihinto niya ang kotse sa harap ng isang building. Bumaba siya at ipinagbukas ako ng pintuan ng sasakyan. Hindi sana ako bababa pero hinatak niya ako palabas ng kotse kaya sumunod na lang ako. Gusto kpng ipagsigawan sa kanya na BUNTIS AKO sakaling hindi obvious.

"Ikaw na bahala."

Narinig kong sabi niya namg iabot niya ang kotse niya sa isang lalaki.

Wait.

'Yung suot nung lalaki. It looks familiar. Umatras ako ng kaunti at itiningala ang ulo ko para makita ang harapan ng building. God. This is their hotel. Bakit kami andito? Nakaramdam ako ng kaba.

"Good evening sir." 

Napatingin ako sa babaeng nasa front desk ng hotel. I know her, pero hindi ko alam ang pangalan niya that's why I look at her name plate. Myra.

"Mrs. Montenegro! Nakabalik na po pala kayo. How's your vacation in Europe, ma'am?"

I don't know what to say, nginitian ko na lang siya.

"She had a great time there."

Saved by the bell.

"Mukha naman po e. Ilang months na po 'yang dinadala niyo? Boy po ba o girl?"

Ang intregera nitong babaeng 'to, but I managed to answer her politely.

"7 months na. A baby boy."

"Wow. So honeymoon baby pala 'yan. Sa bilang ko kasi about few weeks after the wedding lang nabuo si Junior. Awesome."

Pumalakpak pa siya na parang bata. Napatingin ako sa kasama ko. Ako lang ba o talagang teary eyed siya. Imposible.