CHAPTER 19

3.7K 90 2
                                    

CHAPTER 19

DENISE'S POV

 naglalakad kami ni vince sa may hallway ng biglang may humarang sa amin si yuri iyon . Duguan ito at puro pasa ang muka bigla na lamang itong nawalan ng malay ng umakbay kay vince. Dali dali naming dinala sa hospital si yuri.

“pare.. si mi----ca. Si mi—ca” sabi ni yuri na paputol putol pa

“ssh wag ka ng magsalita jan walanjo ka pano ka makakapanchicks nyan basag yang muka mo” sagot ni vince

nagulat akong yon sa binabanggit na pangalan ni yuri. Bakit? Bakit si mica ang sinasabi nito. Nag alala ako kaya tinawagan ko si mica

“girl? Okay ka lang? May nangyari ba sayo? Saan ka?”

“wait kerstine are you okay?? im fine! Pauwi na nga ako actually why??” sagot nito

 “hay thank god sige girl you take care ha?? bye seyah!”

okay na si yuri pero kailangan nya pa ring magpalipas ng isa pang gabi sa hospital. Kami ni vince andito pa rin sa hospital on the way pa lang kasi ang mommy at daddy ni yuri habang nasa loob kami ng room ni yuri kumilos ito at ngumiti sa amin ni vince

“yo pre!yo kers!salamat sa pagadala sakin sa hospital” masiglang sabi nito na para bang walang nagyari

 “hanep parang di ka nabugbog makabati ka ah” sagot naman ni vince

“anung nangyari sayo at nabangasan yang pagmumuka mo??' tanong pa ni vince

“actually pare may kasalanan nga ako sayo sorry in advance” sabi nito at ngumiti

“anu ba yon??”

“hmm naalala mo nung nagpunta ako sa bahay nyo nung unang week ng pasukan natin?”

“oh tapos??”

“hiniram ko yung phone mo di ba??”

“potek yuri anung ginawa mo??”

"relax pre maya maya ka magreact ng ganyan"

“sira ka oh ano na??”

“yun nga alam mo naman nung first year pa lang tayo crush na crush ko si mica di ba??”

“YURIIIIIIII!!!!” at nakakunot noo na si vince na parang nahuhulaan na ang ginawa ni yuri

“pre naman tinext ko lang naman .”

“alam kong di lang basta text yon ugok ka matindi pag nanasa mo dun ih”

“vince try mong patapusin si yuri” saway ko

“tama! Etong si pareng vince wala pa nga tayo sa climax ih.”

“o sige sige ano na??”

“yun nga tinext ko. Ang bilis ngang magreply pre ih. Tapos sinabi kong crush ko sya na matagal ko na syang gusto as in gustong gusto.”

“nagpakilala ka naman di ba pre?” tanong ni vince

 "yun nga pre ang problema ih. Di ako nakapagpakilala” at kumamaot na ito sa ulo

“yuri!!!!” at akmang babatuhin ni vince ng unan si yuri

“ooppps injured ako wag muna. So eto na nga naisip kong wag munang magpakilala kasi naman pre umamin ikaw yung crush syet lang! E talagang gusto ko sya kaya everyday kong hinihiram yang phone mo di ba??” paliwanag ni yuri

“kaya naman pala pag pumapasok ako laging nakangiti si mica sa akin.pero ang sabi mo araw araw kayong magkatext di ba?? di imposibleng makareceived ako ng text kay mica wag mong sabihing....”

 ng kinuha ni vince ang phone nya tinigNaa nya agad yung screened messages. Puro mica ang laman madami. May iloveyou tapos may mahabang text duon sinasabing niloko lamang ito ni vince.

“god yuri what have you done??” tanong ni vince

“naging kami ih. Sasabihin ko na dapat sayo ih kaya lang nalaman kong naging girlfriend mo si kerstine e ang alam ni mica ikaw yung nagtetext sa kanya. Sorry pare”

“kaya naman pala ang init init ng dugo sakin nung

“sorry talaga pare and so with kerstine im sorry

 “so kelan mo balak magtapat kay mica ikaw talaga!” sabi ni vince

“pag pogi na ulit ako.” hirit ni yuri

“teka yuri bakit ka nga pala nabugbog?” tanong ko

“potek pare! Can I have your phone shit! Kers yung sayo na lang pala”

nakita namin ni vince na tila natataranta si yuri alam ko na si mica ang tatawagan nya,

"helo mica..”

“mica???”

“ANO PO??????????”

nakita namin ang reaksyon na yun ni yuri umiiyak ito pagkabigay ng phone sa akin. Kinakabahan na kami ni vince.

"yuri? Pare are you okay??” tanong ni vince

“wala na si mi---ca” at sinuntok nito ang pader

nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko anung ibig sanihin ni yuri na wala na si mica?? e kanina lang kausap ko sya sa phone at sinabing okay lang sya..

“yuri?? anung wala na si mica??” tanong ko

yumakap ito sa akin at umiyak ng umiyak.

“kers.. wla na si mica.. mga hayop sila!”

“pare? Anu bang sinasabi mo??” tanong ni vince

“vince let's go yuri?? di ka pa pwedeng lumabas Dbilin ng doktor di ka pwedeng lumabas”

“pipilitin kong makalabas dito”

Iiniwan namin si yuri sa hospital at nagpunta kami sa bahay ni na mica madaming ilaw. Habang papalapit kami mas lalo akong kinakabahan. Kusa ng tumulo ang mga luha ko ng makita si mica sa kabaong nya. Nakita ko ang mommy ni mica at niyakap ako nito

“wala silang awa pinagsamantalahan nila si mica di pa sila nakuntento pinatay pa nila ang anak ko mga hayop sila” at umiyak na ito ng umiyak.

Habang nasa tabi ako ng mommy ni mica nakita kong parang di mapakali si vince kanina pa ito paikot ikot. Kaya nilapitan ko ito

“vince? Okay ka lang ba??”

“'dito ka lang ha? Kers wag kang aalis dito ha babalik ako. Kahit na nung mangyari wag na wag kang aalis dito. Ayokong may mangyari sayong masama iloveyou” at hinalikan ako nito sa noo

wala na akong nagawa di ko na napigilan si vince umalis sya kahit bago pa lag kami ni vince kilala ko na ito gagawin nito kung ano ang maisipan nya at walang makakapigil dito kahit sino

Lets Make This Last ForeverWhere stories live. Discover now