Lets Make This Last Forever

CHAPTER 12

VINCE’S POV

5 months na kami ni kerstine. Nakatagal sya sakin kahit na madalas ko syang sinusungitan. tinawagan ko si kerstine Dadaanan ko sya ngayong umaga pagpasok para sbay na kami.nang biglang may nagtext..

“vince. Need you. T.T”

_yvonne

Bigla akong kinabahan iniliko ko ang sasakyan ko at pinuntahan si Yvonne sa bahay nya.

“Yvonne! Yvonne!”

“vince”

Bigla na lamang itong yumakap sa akin. Niyakap ko naman sya.

“why??”

“si daddy..”

“bakit what happen??”

“nagcrash yung plain na sinasakyan nya” umiyak na ito ng umiyak

Alam kong kelangan ako ni Yvonne ngayon pero asan yung lance na yon kung matino syang boyfriend dapat sya yung kasama ni Yvonne ngayon. Bigla namang dating nito.

“Yvonne? Im sorry ngayon lang ako nakapunta nagkaemergency lang may importanteng tao lang akong hinatid” at niyakap nya ito

Bigla kong naalala na sinabi ko nga palang susunduin ko si kerstine pagtingin ko sa orasan ko 11 a.m na grabe 3 hrs. na akong late. Pagkakita ko sa phone ko 15 missed calls kay kerstine lahat. I tried to call her pero di nya sinasagot. Pinuntahan ko sya sa bahay nya grabe kung pwede lang paliparin ang sasakyan ko.

“manang anjan pa po si kerstine??

‘naku sir wala napo.akala ko nga po kanina di na sya papasok ang tagal nya po kasi kanina sa may gate parang may inaantay. Tapos biglang may dumaan na kotse. May bumabang gwapong lalake sinakay sya”

“ah ganun po ba”

Sino kayang naghatid kay kerstine. Bigla kong naalala yung sinabi ni lance na nagkaemergency at may kinaelangan syang ihatid hindi kaya si lance ang naghatid kay kerstine? Hay anu tong ginawa ko. Sana nasa school pa siya kakausapin ko si kerstine magpapaliwanag ako.

Pagkapasok ko sa room nakita ko  andun pa sya tapos na ang class namin. andun sya nakatungo sa upuan nya nilapitan ko sya

“kerstine im sorry ..”

Pero di nya pa rin ako kinakausap

“kerstine..”

Narinig ko na parang umiiyak sya. God! Anu tong ginawa ko.

“kerstine im sorry nagkaemergency lang”

Bigla syang tumunhay at di ako nagkakamali umiiyak nga sya. Parang dinuurog ang puso ko ng Makita kong umiiyak sya.

“si Yvonne na naman ang dahilan? Tama ba ko Vince sya pa rin ba??”

“h-hindi..”

“nakita ka ni mica kanina nakita nya yung sasakyan mo sa bahay ni Yvonne”

“e ka-si beb kelangan nya ng kaibigan ngayon”

“pero di mo ko dapat pinaghintay ..”

“im sorry..”

“ang sakit sakit malaman na hanggang ngayon kaya mo pa ring ipagpalit ang lahat para sa kanya. Kahit ako. Nangako na hindi mo ko sasaktan pero eto ginagwa mo na hanggang kelan mo ipaparamdam sakin na pabgalawa lang ako pagdating kay yvonne? ang sakit vince ang sakit sakit..”

“sorry...”

Bigla na lamang itong umalis nasundan ko na lang ito ng tingin nasaktan ko ang babaeng mahal ko sa malinng desisyon ko. Parang dinudurog ang puso ko ng makitang nasasaktan si kerstine sa may aksyon na ginagawa ko.

KERSTINE'S POV

susunduin dapat ako ni vince para sabay na kami pumasok. madalas nya itong gwin para daw sabay na kami. pero anung oras na wala pa rin sya. nag aalala na ko baka kung anung nangyari na sa kanya. di naman sya nalalate ih. i try to call him pero di nya sinasagot. mag dadalawang oras na akong nag iintay sa kanya bigla namang dumating si lance. sumabay na daw ako sa kanya. mukang nagmamadali sya. nabanggit nya na may nangyaring di maganda sa papa ni yvonne .

"si vince ba ang inaantay mo?"

"oo sana"

"di ka man lang ba nya tinawagan??"

"hindi ih"

"okay ka lang??"

"ha eh oo naman"

pagkahatid nya sakin sa st.john umalis na din sya agad kasi nga pupuntahan daw nya si yvonne. pagkapasok ko sa room kinausap agad ako ni mica

"bakit ka late? mahirap bang mag antay sa wala??" 

"ha anung ibig mong sabihin??"

"yung magaling mong boyfriend nakita ko yung sasakyan sa tapat ng bahay nina yvonne"

di nako nakasagot sa narinig kong iyon bigla na lang tumulo ang luha ko. bakit? bakit vince? hanggang ngayon pa rin ba?? 

"sabi ko na sayo walang gagawing matino yang si vince"

hays ang sakit lang. naninikip yung dibdib ko. hanggang matapos ang klase tulala lang ako iniisip ko pa rin ang nangyari. nagpaiwan na lang ako s room gusto kong mapag isa. tumungo ako sa upuan at di ko na naiwasang umiyak. narinig kong bumukas ang pinto at may tumabi sa akin si vince iyon. nagsosorry sya about what happened. 

bakit kung kelan sobrang mahal mo na ang isang tao tsaka naman ipaparamdam sayo yung sakit. hanggang kelan ako masasaktan hanggang kelan pa??