KIZIL MAFYA ✔️

☆8. Bölüm☆

Haklıydı. Hepimiz yeteri kadar acı çekmiştik. Ve bu acı artık bitmeliydi. Onları bulmuşken kaybedemem hep daha Ertandan alınacak bir intikamım var. Şimdi gerçek aileme de sahibim onların yardımı ile hem beni büyüten ailemi öldürmesinin hemde gerçek ailem ile bizi ayırmasının intikamını alabilirdim. Evet artık uyanma zamanı.

Ama bir dakika bana doğru yaklaşan beyaz bir ışık var. Lan bu ışık ölenlerin gördüğü türden beyaz ışık mı. Beyaz ışığın içinden geçtikten sonra kendimi bir sahik kenarında buldum. Ama bu sahil annem ve babamla her pazar piknik yapmak için geldiğimiz sahildi. Tek fark artık o rahatsız edici insan kalabalığı yoktu. Sadece annem ve babam vardı. Koşarak yanlarına gittim ve sarıldım ayrıldıktan sonra annem gülümseyerek bana bakıyordu.

-Anne, baba sizi çok özledimmm.

-Bizde seni çok özledik kızım.

Beraber yerdeki örtüye oturduk. Babam saçımı okşuyordu.

-Az kaldı baba o adamı bulmama az kaldı.

-Biliyorum kızım ve seninle gurur duyuyorum. Kendini bırakmadın ve çok güzel meslek edindin.

Gülümseyerek onlara baktım onları gerçekten çok özlemiştim. Birden yer sarsılmaya başladı. Annem bana dönüp gülümsedi.

-Kızım artık geri dönmem gerekiyor.

Gözümden çoktan yaşlar akmaya başlamıştı. İstemiyorum işte onları tekrar bırakmak istemiyorum.

-Hayır hayır ben burada kalmak istiyorum.

Babam söze girdi

-Kızım biliyorum bizi çok özledin bizde seni çok özledik ama herşeyin bir zamanı var. Geri dönmen gerekiyor.

Ardından annem ellerimi tutarak.

-Bak kızım onlar sana kavuşamadan tekrar kaybedecekler. Bunu onlara yapma. Senin ne kadar güzel olduğunu görmeliler.

Gözlerim dolu dolu gülümseyerek onlara baktım. Ben onları çok seviyordum. Ama haklılardı beni bekleyenlere bunu yapamazdım.

Arkama döndüm o değişik beyaz ışık yine oradaydı. Tekrar annem ile babama döndüm sıkıca sarıldım onlara özlemimi çıkarırcasına.

-Terkar görüşmek üzere.

Sonra arkamı döndüm ve beyaz ışığa ilerleyip beni esir almasına izin verdim.

"Gidemezsin!"

Bu Azranın sesiydi. Merak etme tatlım geliyorum.

İşte herşey şimdi başlıyor.

~~~~~~

Azra

Ben odadan çıkarken monitörden gelen sesle olduğum yerde kalakaldım. Yavaşça arkamı döndüm kalp atışını gösteren çizgi dümdüzdü. Gözlerim yaşlardan dolayı bulanıklaşmış ve yanaklarımı ıslatıyordu.

Ne olduğunu anlayamadan hemşireler beni dışarı çıkardı zaman kaybetmeden abimi aradım. İkinci çalışta açtı.

-Efendim abicim sorun mu var?

-A-abi gidiyor.

-N-ne tamam hemen geliyorum.

Telefon kapandıktan sonra olduğum yere çöktüm Halil abinin sevgilisi Elif abla hızla gelip bana sarıldı. Bu süre boyunca heo yanımdaydı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Diğerlerine bakınca benden bir farkları yoktu. Gidiyordu işte yine bırakıyordu bizi. Uzaktan koşarak bize doğru gelen abime ve kuzenlere baktım. Oğuz abide gelmişti. Ayağa kalkıp hızla camın önüne gittim.

-Gidemezsin

Sesim fısıltıdan farksızdı. Ablama daha dikkatli baktığımda gözünden yaş akıyordu. Doktorlar elektro şok veriyorlardı. Canı yanıyor mudur ki? Kısa bir süre sonra doktorlar artık uğraşmayı kestiğinde sanki zaman durmuştu.

Etrafta haykırışlar vardı duymuyordum onları sadece ablama odaklamıştım.

-Gidemezsin!

Bu sefer haykırarak söylemiştim ve o anda sanki ablam beni duymuşcasına derin bir nefes aldı ve monitörler tekrar çalışmaya başladı.

Gitmedi...

Gitmedi...

Bizi bırakmadı...

Hızla abime sarıldım.

-Gi-gitmedi abi bizi bırakmadı

Abimde bana sıkıca sarıldı

-Gitmedi güzelim gitmedi.

Doktor kontrolleri yaptıktan sonra odadan çıktı ve yanımıza geldi.

-Çok geçmiş olsun, hastamız hayati tehlikeyi atlattı. Az öncede bir mucize yaşandı. Bu tip geri dönüşlere nadir rastlıyoruz. Küçük hanım ablanı kurtardın. Şimdi normal odaya alıyoruz.

Sesimi duymuştu o zaman.
Ablam, herşey geçti artık sadece gözünü açman gerekiyor. Aç ki gözünü intikamımızı alalım.

~~~~~~

İntikam almayı sevmem ama ödeşmek Adettendir...