KIZIL MAFYA ✔️

☆27. Bölüm☆

Unutmak yıllar alır. Hatırlamak bir an.

•••

Yav geçen bölüm oy sınırının dolması için 1 oy kalmıştı sınırı bile yarı yarıya koyuyorum ama o kadar okunmaya rağmen (153 okuma) yine sınır dolmuyor. Beni gerçekten üzüyor bu durum. 😔

Neyse iyi okumalar falan filan.

•••

Abinim...

Ben senin abinim.

Gördüğüm rüyadaki adam, bana sarılan kişiydi o.

Ailemin benden başka çocuğu yoktu ki. Yani bu durumda abim olması imkansız. Ama gördüğüm rüya ile şu an o adamın karşımda oturması tesadüf olamaz ama işin aslını ölene kadar da full inkar.

-N-ne abisi. Şaka mı bu?!

-Hayır hayır, lütfen sakin ol. Seninle dalga geçmiyorum. Bak bu çok zor biliyorum ama sen de söyledin 3 yıl öncesini hatırlamıyorsun. Ailen sana araba kazasında kafanı çarptığın için kalıcı hafıza kaybı yaşadığını söyledi.  Peki hiç şüphelenmedin mi?

-Neyden?

-Küçüklük fotoğraflarım var mıydı mesela? Veya okul karnelerin, üniversite diploman. Onların ailen olduğundan emin miydin?

O zamanlar sorduğunda fotoğraflarımızın eski evimizde kaldığını ve evimizde yangın çıkınca fotoğraflar ve her şeyin kül olduğunu söylemişlerdi bana.

-Eski evimize kalmıştı onlar evimiz yanınca onlar da kül oldu.

-Peki onlar yani ailenle arana hiç benzerlik var mıydı?

Şimdi bir düşünüyorum da hiç benzemiyordum ki onlara. En ufak bir benzerliğin bile yoktu. Ne gözlerimiz ne burnumuz. Ten rengimiz bile benzemiyordu onlara.

Kafamı iki yana salladım. Şu an çok büyük bir çıkmaza girmiş bulunmaktayım. Hiç şüphe duymamıştım o zaman, ailem olup olmadıklarına dair. Hiç düşünmemiştim, sorgulamamıştım.

-Bak onlar gerçek ailem değildi. İnanmazsın senin için zor biliyorum ama doğru olan bu. Bana inanman için kanıtlar sunabilirim. DNA testi de yaptırabilirsin istersen.

Galiba en doğrusu DNA testiydi.

-DNA testi istiyorum.

-Tamam sen hazırlan istediğin bir hastanede yaptıralım.

•••

Aradan geçen 5 saatin ardından herhangi bir hastaneye gelmiş ve testi yaptırmıştık. Ve Kıvanç hastaneye para bayılarak sonucun erken çıkmasını sağlamıştı. Şimdi ise bir kafede oturmuş elimde ki teste bakıyordum.

Titreyen ellerle zarfı açıp okumaya başladım. En sonda sonucun POZİTİF olduğunu gösteren yazıyla gözümden bir damla yaş düştü. Ama bir el tarafından hemen silindi.

Gözyaşımı silen abimdi. Abim miydi sahi o benim.

Daha sonra burada rahat konuşamayacağımızı anlayınca eve geri döndük.

-Kanıtlar sunabilirim demiştin. Başka hangi kanıtların var.

-Fotoğraflarımız.

-Bakabilir miyim?

Telefonunu çıkarıp galeride fotoğraf açtı.

-Sırayla bakabilirsin.

(Arkadaşlar fotoğraflar temsilidir. Oradaki kişileri bizim hergeleler olarak düşünelim.)