Karanlıktaysan,
gölgen bile seni yalnız bırakır.
Ω
Kimileri sadece geceleri yaşar, kimileri sadece geceleri yaşadığını hisseder. Ben ise ne geceleri yaşıyordum ne de geceleri yaşadığımı hissediyordum. Ben çünkü gecenin ta kendisiydim. Gecenin zifi...
Okuldayım ve molada bölümü atayım dedim. Çatlayın!
•••
Neydi huzur? Bazen yağmurlu havada balkonda içtiğin, içini ısıtan kahven.
Bazen babanın çelik zırhlardan da kuvvetli korumasıydı.
Bazen çok özlediğine kavuştuğun o an.
Bazen ılık bir duş sonrası kestirdiğin 10 dakikalık uykun.
Bazen de annenin bitmek bilmeyen o sonsuz şefkatiydi.
Bazen moralini düzeltmek için yediğin nescafe yanı çikolatan.
Bazen sevdiğinin kollarında geçirdiğin kısacık zaman.
Bazen yolculukta dinlediğin, duygularına tercüman o şarkıydı.
Bazen dostlarınla içtiğin sıcacık 2 şekerli çayın.
Bazen kardeşinin omzuna başını yasladığında hissettiğin güç.
Bazen de tek başına saatlerce izlediğin o denizdi.
Sahi huzur neydi?
Bana sorsanız bu sorunun cevabını şu şekilde verebilirim; tam olarak şu an.
Benden ve Barlas'tan bir parça, prensesimiz kucağımıza iken, şuan başka hangi an böyle huzur dolu olabilir ki.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsili görüntü)
Beklediğimize değmişti. Güneşimiz hayatımıza bütün parlaklığıyla doğmuştu.
Kafamı Barlas'a çevirdiğimde bana bakıyordu. Derin bir nefes alıp, alnımdan öptü.
-Teşekkür ederim güzelim. Beni tekrar tekrar dünyanın en mutlu adamı yaptığın için. Sizi çok seviyorum.
Ona doğru eğilip dudaklarına bir öpücük bıraktım.
-Biz de seni çok seviyoruz babası.
Bu aşk dolu anımızı narkotik ihbarı alan polis gibi açılan kapıyla bölmek zorunda kaldık.
-Dayısının Güneşi nerdeymişş?
-Yürü lan ordan, babasının Güneşi benim kızım. Ayrıca yavaş olsana it! Kızımı uyandıracaksın.
Barlas'la abimin atışmalarını izlemek çok zevkliydi. Konu Güneş'se hep didişiyorlardı.
-Ay enişte ve abi çekilin yaa yiğenimi en güzel teyzesi ile tanıştıracağım.
Bense gülerek onları izliyordum. Azra'ya tek teyzesi olduğunu anlatamamıştık, fena havaya girmişti. Gözüm kapıda şefkatle bizi izleyen anne ve babama takıldı. Benim onlara baktığımı görünce yanıma gelip iki tarafıma yerleştiler.
-İyi misin güzelim?
-İyiyim babam merak etme.
-Oyy birtanem sen de anne oldun ya. Ne çabuk geçti zaman.
-Evet anne oldum bende. Umarım senin gibi güzel bir anne olabilirim.
-O ne demek güzek kızım. Benden bile güzel bir anne olacaksin.
Gülümseyerek ikisinin de ellerini tuttum. Babam elimi öperken, annem okşuyordu.
İşte buda ikinci huzurumdu.
•••
2 YIL SONRA
Aradan 2 yıl geçmişti ve Güneşim 2 yaşındaydı.
2 yaşında olmasına rağmen tek tük konuşmaya başlamıştı. Hatta ilk kelimesi ne biliyor musunuz.
DAYI!
Barlas bunu duyunca ilk bir 10 dakika kendine gelemedi. Sonra da soluğu annemlerin evinde aldı. Abimin yakalarından tuttuğu gibi havuza attı.
"-Benim kızımın ilk cümlesi nasıl dayı olur"
Diye söyleniyordu. Sonrasında Güneşimizin 2. kelimesi "baba" olunca ve bu kelimeyi de gün içinde hiç dilinden düşürmeyince gönlünü almıştı babasının.
Sonraa büyük haber! Yamaç ve Azra'nın da bir kızı oldu. İsmi de Melek. O da 1 yaşında ve ismi gibi bir melekti.
Şimdi Güneş yukarıda uyuyorken bende Gülfem abla ile yemek yapıyordum. Gülfem abla ben hamileyken yardıma gelmişti. Kocası yoktu be tek başına kızını okutmaya çalışıyordu.
Bende bu yüzden doğumdan sonra da bırakmadım onu. En azından Güneşle ilgilenirken diğer işlerim sarkmıyordu, Gülfem abla elinden geldiğince yardım ediyordu.
Bugün kendimi nedensizce halsiz hissediyordum. Bir yere otursam bir daha kalkamam sanırım.
-Doğa kızım. Halsiz duruyorsun iyi misin?
-Bilmiyorum Gülfem abla. Çok halsiz hissediyorum.
Bir adım atacakken sendelemem ile Gülfem abla koluma girip beni sandalyeye oturttu. O sırada kapı çalınca,
-Kuzum sakin kalkma, Barlas oğlum gelmiştir. Çağırayım onu.
Ara ara kararan gözlerimle daha çok yorgunluk çöktü üstüme. Niye birden bire böyle oldum ki.
-Güzelim! Neyin var birtanem.
Barlasın elimi tuttuğunu hissediyordum ama ona bakamıyordum.
-Ben bilmiyorum.
Halsizce konuşmamla daha çok endişelenmişti. Ayağa kalkıp beni kucağına almıştı.
-Gülfem abla, Güneş sana emanet.
-Tamam oğlum sen merak etme.
Kafam, Barlas'ın omzundayken tamamiyle kararan gözlerimle boşluğa düşmüştü. En son duyduğum şey ise Barlas'ın seslenmeleriydi.
-Doğa!
•••
Herkese helloo.
Birazcık geçiş bölümü oldu. Ve açıkçası sizi merakta bırakmak istedim.
Bu yüzden bölümü kısa tuttum.
Sizce Doğa'ya ne oldu. Vallaha ben diyim finale ya 1 ya da 2 bölüm var. Tahminlerinizi ona göre yapın her an herşey olabilir.
Neyse bu bölümede sınır koymayacağım. Cuma günü yeni bölüm gelicek.
