Karanlıktaysan,
gölgen bile seni yalnız bırakır.
Ω
Kimileri sadece geceleri yaşar, kimileri sadece geceleri yaşadığını hisseder. Ben ise ne geceleri yaşıyordum ne de geceleri yaşadığımı hissediyordum. Ben çünkü gecenin ta kendisiydim. Gecenin zifi...
~~~~~~~ Arkadaşlar vote ve yorumlar çok az. Sizden istediğim vote atmanız ve yorum yapmanız size güveniyorum. ~~~~~~
Şu an saat sabah 9'du ve ben dün geceden beri kutunun içindeki fotoğraflarla bakışıyordum. Ara ara spor odama inip kum torbasını yumrukluyordum. Ya da kahve içip duruyordum. Açıkçası kutunun içindekilere yüzleşmekten korkuyordum. Şu anda da yüzleşmekten kokrtuğum gerçeklere kendimi hazırlıyordum. Öncelikle foroğraflara bakmaya başladım. Fotoğraflardan bazıları benim küçüklüğüme ait fotoğraflardı. Diğer fotoğraflar da bir ekrek çocuğuna aitti. Bir adet kolye vardı. Bu kolye o kadar güzel ki resmen "özel tasarımım" diye bağırıyordu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ayrıca küçük bir not vardı.
Öz aileni bulmak için birkaç eşya istersin diye düşündüm. Umarım yakında ailene kavuşursun. İşin sonunda hepinizin kökünü kurutucam.
E.T
Yine ve yine Ertan. Küçüklüğüme ait fotoğrafları kutudan ayırıp diğer fotoğraflara bakmaya başkadım. Küçük erkek çocuğunun fotoğraflarına sırayla bakarken fotoğraflar git gide değişmeye başladı çocuk gittikçe büyüyordu. Birine benzetiyorum ama kim. Hızla sonunu merak ederek fotoğrafları çevirdim. Ve en sondaki fotoğrafla dona kaldım.
Kınavç mı? Fotoğrafın arkasını çevirdiğimde arkasında yazanla daha çok şaşırmıştım.
Abine merhaba de Kızıl Kraliçe.
A-abi mi?!
Hemen Oğuzu aradım
-Ef-
-Oğuz 5 dakika içinde bende ol.
Telefonu kapattım ve elimdeki fotoğrafa bakmaya devam ettim. Herşey o kadar tuhafki.
Çalan kapıyla hızla kapıya gittim. Açıp salona geri döndüm.
-Kızıl ne oldu?
-Dün yanımdan geçen bir araba bana bu kutuyu verdi ve gitti. Kutunun içinden çıkan ise bunlar.
