Incomplete Without You

019

Mensen.... ik huil nu letterlijk.
Ik kan gewoon niet geloven dat we bijna de 11k lezers hebben behaald!!!
En niet alleen dat!
Ik ben jullie zo ontzettend dankbaar voor alle stemmen.  In minder dan een week hebben we de 40 stemmen behaald! Ik was zo in shock toen ik zag dat we voorbij de 30 stemmen waren. En daar mijn excuses voor want ik had het nooit zo snel verwacht dus ben ik een beetje laat met publiceren. Ook wil ik jullie allemaal bedanken voor al jullie lieve en motiverende reacties onder al mijn delen. Ik lees mijn reacties altijd met een glimlach en ben jullie zo dankbaar voor jullie meningen over mijn boek en over andere dingen. Ik wilde dit echt even kwijt want ik wil echt niet dat jullie het gevoel gaan krijgen dat ik niet dankbaar ben voor alles wat ik heb bereikt dankzij jullie, en dat ik jullie telkens maar dwing om te stemmen voor een vervolg. Want geloof me al jullie stemmen en reacties geven me een trots gevoel en enorm veel motivatie om verder te schrijven.
Ik hou super veel van jullie en als jullie ooit ergens mee zitten kan je me altijd een berichtje sturen. Ik help graag!!
❤💕❤💕❤💕❤💕❤💕❤💕❤💕❤

Back to the story:

Vol ongeloof bleef ik mijn vader aankijken. Ik kon het haast niet geloven wat hij zei en hield me vast aan salim zijn arm. "Ga zitten straks val je neer" fluisterde salim en schoof een stoel aan voor me. Snel ging ik zitten en schonk mezelf een glas water in.

Iedereen was gaan zitten en gaan praten en redouane bleef me aankijken. Hij wilde duidelijk praten maar niet over hoe we dit gaan voorkomen maar over de planning voor de bruiloft. Want het was duidelijk aan hem te zien dat hij dit wilde en hier totaal achter zat.

"Dus yasmina stel je eens voor aan je schoon familie" zei mijn vader en zorgde ervoor dat iedereen zijn aandacht vestigde op mij.

"Salam uhm- ik ben yasmina en uh- ik ben 23 jaar oud" stotterde ik en kneep in mijn handen. Iedereen keek me zo geïnteresseerd aan alsof ze wilde dat ik meer zou vertellen. Maar voor mijn eigen veiligheid om mezelf niet als gek te verklaren hield ik me zo volwassen mogelijk en probeerde niet op te vallen.

"Mooie naam en een prachtige meid ben je" zei redouane zijn moeder met een lach. Ik glimlachte lief en keek toen gelijk naar het voorgerecht dat we kregen geserveerd. Het zag er allemaal heerlijk uit maar ik kreeg geen hap door mijn keel. ''mijn excuses ik moet even naar de wc'' zei ik snel en schoof van tafel. Met mijn handtas liep ik zo snel mogelijk naar de wc toe waar ik al mijn woede uitte. Ik sloeg met pijn in mijn hart tegen de wastafel aan en begon hard te huilen. Wat was ik toch blij dat ik de enige was in de wc en dat ik mezelf even tot rust kon laten komen. Ik keek met betraande ogen in de spiegel en zag er totaal niet uit. En weetje, het boeit me ook niet meer hoe ik eruit zie!

Het huwelijk gaat niet door en daar zal ik zelf voor zorgen. Mijn vader kan niet zo harteloos zijn om me dit aan te doen. Hij heeft me altijd verteld dat ik mijn eigen man mocht kiezen zo lang ik het hem vertelde wanneer ik in een relatie zat. En voor dat dat allemaal kon gaan gebeuren moest mijn vader natuurlijk weten wie die jongen is en wat zijn status is in het leven. Dus geen drugsdealer, moordenaar of wat anders dat haram is in de islam en wat mij tot gevaar kan brengen. 

En laten we zeggen dat redouane geen goede jongen is en zich bezig houdt met haram dingen. Dat was voor mij wel duidelijk toen ik op vakantie was en anass zijn bewakers me kwamen helpen. Ongelofelijk dat dit zo ver heeft kunnen komen. Van een leuke vakantie tot een spontane huwelijksaanzoek. 

Ik neem diep adem en was mijn gezicht snel. Voor mijn make-up heb ik geen tijd want voor mijn gevoel zit ik al te lang in de wc te huilen. Ik loop de wc uit en wordt strak vast gepakt bij mijn boven arm. Ik bots zachtjes met mijn hoofd tegen een borstkas aan en kijk omhoog waar ik redouane zie fronsen. ''wat heb je gedaan in de wc?'' vroeg hij fel. Geschrokken en niet gediend van zijn actie trek ik mijn arm uit zijn greep en kijk hem woedend aan. ''hoe durf je je gezicht hier nog te laten zien! laat me verdomme met rust redouane of ik bel de politie!'' riep ik boos. ''en wat ga je zeggen? dat ik je stalk en pijn doe?'' lacht hij en slaat zijn armen over elkaar heen. ''ik zal ze alles vertellen! je bent een stalker en achtervolgt me al bijna een maand!''