Incomplete Without You

002

De ochtend daarna.

Ik wordt wakker door mijn wekker. Ik ben op de bank in slaap gevallen.

Ik sta vermoeid op en ruim alle restjes eten op van gister. Ik loop naar boven en trek iets simpels aan. (Zie omslag)

Ik loop de badkamer in en doe wat olie in mijn haren. In doe het in een hoge knot en maak me lichtjes op. Niet al te veel want dat is niet nodig voor mij.

Ik pak mijn tas in en loop naar beneden waar ik mijn auto sleutels pak.

Ik stap mijn auto in en rijdt richting mijn werk. Ik werk in een laboratorium in het ziekenhuis. Tijdens mijn vrije uren bezoek ik wat kinderen.

Ik kijk naar de tijd en zie dat ik dik te laat ben. Heb ik zo lang gedaan om me klaar te maken?

Hoofdschuddend parkeer ik mijn auto en loop ik naar binnen.

Ik doe mijn jas in een soort van kluis en trek een witte langen katoenen jas aan. Dat is verplicht hier.

Ik stop mijn tas weg en begin met werken.

Ik leg een preparaat onder de microscoop en bekijk wat bloedcellen. "Weet je al met wat we te maken hebben?" Vraagt een collegae aan mij.

Ik knik. "Het is kanker, het ligt verspreidt door het bloed en moet gelijk behandelt worden" zeg ik.

Ze knikt. "Dankje yasmina ik kwam er maar niet uit!" Lacht ze en omhelst me.

Ik lach kort en ga snel weer verder aan het werk. "Yasmina kan ik even met je praten?" Vraagt mijn baas yassine.

Ik sta op en loop zijn kantoor binnen. Ik doe mijn bril af en richt me dan tot hem.

"Gaat alles wel de laatste tijd goed met je? Je doet ze afwezig" zegt hij.

Ik voel een brok in mijn keel komen.

Wat moet ik hierop antwoorden? Moet ik hem vertellen dat het niet goed gaat tussen mij en anass.

Hij weet tenslotte toch over wat ik het heb. "Het is anass hé?" Vraagt hij met zijn handen over elkaar.

Ik knik en kijk naar de grond. "Wat is het dit keer geweest? Vreemd gaan?" Grapt hij. Ik kijk hem gebroken aan en barst in tranen uit.

Waneer hij me zo ziet huilen omhelst hij me meteen. "Sorry ik wist niet dat het zo erg was" verontschuldigt hij.

Ik knik en veeg mijn tranen weg.

"Weet je wat yasmina, ga maar naar huis. Rust lekker uit. Je bent gebroken dat zie ik." Zegt hij.

Ik kijk hem dankbaar aan. "Ik zie je morgen weer" zeg ik en sta op. "Kom alleen als je weer mentaal in orde bent" zegt hij streng.

Ik knik. "Tot morgen"
"tot morgen"

Ik grijp mijn jas weer en loop zo snel als ik maar kan naar mijn auto. Ik wil niet dat mensen me zo zien.

Ik stap mijn auto in en rij richting RoyalCafé. Daar werk ik vooral in de avond samen met omayra.

Omayra werkt zelf ook in het ziekenhuis, alleen dan als zuster.

Zij werkt minder uren dan mij en is dus vaak aan het werk in RoyalCafé.

Ik stap uit en loop het cafe binnen. Het is nu nog rustig omdat het vroeg in de ochtend is.

Ik zie omayra in de verte afwassen. Ik glimlach. Ze kan totaal niet afwassen. Vaatwasser is haar leven.

Ik loop naar der toe en plant een kus op haar wang. Geschrokken laat ze een glas vallen.

Boos kijkt ze me aan en raapt alle kapotte glasscherven op. "Moest dit nou!" Roept ze quasi boos. 

Ik lach. "Sorryy " zeg ik overdreven blij. Ze fronst even met haar handen op haar zij. "Jij bent blij voor een meisje die net een jongen heeft gedumpt" zegt ze.

Ik lach kort en trek mijn schort op. "Ga je werken?" Vraagt ze.

Ik knik. "Ik mocht weg van yassine, maar om eerlijk te zijn heb ik behoeftes om wat te doen. Zo blijf ik niet steeds denken aan anass." Zeg ik.

Omayra knikt begrijpend en geeft me de spons aan. "Ga jij maar afwassen dan bedien ik wat klanten" ik zie de grijns op haar gezicht verschijnen.

"Heks" fluister ik.

Ze steekt haar middelvinger op en loopt op een klant af.

Met tegenzin begin ik alles af te wassen. Dit is zo vervelend werk!

Ik droog alles af en leg het terug in de rekken.

Omayra loopt na een tijdje naar me toe.

"Zou je dit voor even willen overnemen, ik moet nu dringend naar een afspraak" zegt ze gehaast en trekt haar schort uit.

"Ja is goed." Zeg ik kort en gooi haar haar tas toe. Ze knikt dankbaar en rent weg.

Ik glimlach en bedien een klant.

-

Ik veeg de toonbank nog eens goed door en hoor dan een belletje afgaan.

Ik kijk naar de deur en zie anass staan. Hij is niet alleen, hij heeft een meisje meegenomen.

Met haar elegante hakken haar donkerblauwe strakke jurk loopt ze achter anass aan naar een tafeltje.

Ik voel een naar gevoel in mijn buik.

Ben ik nou jaloers? Op haar?
Nee dat kan niet!

Zo'n type meisje ben ik namelijk niet. Ik gun iedereen het beste.

Ik bestudeer het meisje goed. Aan haar taal kan je horen dat ze berbers is.

Leuk! Ze praten samen berbers zodat ik het niet kan verstaan!

Ik ben arabisch en kan geen enkele woord berbers. Anass wist dit en doet dit dus express!

Ik negeer ze en draai me om. "Kunnen we wat bestellen!" Roept hij meisje arrogant.

Ik bijt op mijn kiezen en kijk haar vriendelijk aan. "Maar natuurlijk"

Ik loop naar hun tafeltje toe en knijp in mijn handpalmen als ik anass verleidelijk naar het meisje zie kijken.

"Uw bestelling alstublieft" zeg ik een beetje ongeduldig.

Ze kijken me aan. "Ik neem graag het broodje met tonijn en een ice tea, wat wil jij schat?" Vraagt het meisje aan anass.

Ik het gevoel in mijn buik wordt steeds erger. Ik verlang er zo naar om dat meisje te slaan nu.

"Schat?" Vraagt anass lichtelijk geiriteerd naar dat meisje.

Ze trekt rood en kijkt weg. "Ik neem de zalm salade" zegt hij. Ik knik en bereid hun bestelling.

Wanneer ik klaar ben leg ik het op hun tafel. "Eet smakelijk" zeg ik met een nep lach.

Ze eten hun eten op. "Stap jij alvast in?" Hoor ik anass zeggen waneer ze klaar zijn. Ik werp mijn blik op het meisje die met een zucht weg loopt.

Anass loopt op me af en blijft een tijdje naar me staren.

Ik doe alsof ik van niets af weet en ga door met het afwassen van borden en glazen.

"Yasmina" kucht hij. Ik draai me om en loop op hem af. "Dat wordt 12,50" zeg ik.

"Yasmina alsjeblieft luister ik wil-"
"Het boeit me niet, laat me met rust en betaal die fucking rekening!" Roep ik boos.

Al mijn agressie gooi ik op hem uit. Hij slikt en betaald het bedrag. "Doei"

Ik zucht en laat me vallen op een stoel.

"Ik kan dit niet meer" fluister ik zacht tegen mezelf