Incomplete Without You

012

Genietend keek ik voor me uit en voelde het zand tussen mijn tenen kriebelen. Het geluid van golvende zee gaf me een fijn rustgevend gevoel. Ik loop weer terug naar mijn stranddoek en ga er op liggen. De zon schijnt vel en de sfeer is hier geweldig en tropisch. Griekenland bleek toch geen optie te zijn voor mij, maar bora bora is gewoon de perfecte vakantie land, waar ik me nu bevind. Je vindt hier je totale rust, zonder lastig vallende zwervers of dergelijke. Just yourself and the perfect view.

Ik trek mijn benen naar me toe en pak mijn boek die ik aan het lezen was. Dit boek heb ik zo'n 6x gelezen en toch blijf ik dezelfde gevoel krijgen als bij het eerste moment toen ik dit verhaal las. Dit verhaal beschrijft mijn leven gewoon.

Na een tijdje begint het te warm te worden en besluit ik om een lekkere duik te nemen in het water. Ik loop op het water af en stop mijn voeten er in. Het water voelt lekker koel aan en ik spring er gelijk in. Wat voelt dit toch fijn aan. "Lekker hè" hoorde ik naast me. Ik draaide me om en zag een jongen in het water naar me toe zwemmen. Ongemakkelijk herstelde ik mezelf en haalde mijn haren voor mijn ogen vandaan. "Vind je het niet erg als ik je gezelschap kom houden?" vroeg hij en glimlachte. Ik knikte en bleef stilletjes in het water staan.

Ik wist niet hoe ik me moest gedragen bij hem, ik kende hem tenslotte niet. 'Ik heet redouan en jij?' Stelde hij zich voor. "Ik heet yasmina" zei ik, en vond het een beetje ongemakkelijk worden tussen ons.
"Ik ga er weer uit, leuk je ontmoet te hebben" zei ik uiteindelijk en zwom het water uit. Ik kneep mijn haren tot een zodat het water uit mijn haar zou komen. Ik liep weer naar mijn handdoek en ging er op liggen. Via mijn ooghoeken zag ik redouan ook uit het water komen en mijn kant op lopen.

Ik deed alsof ik hem niet zag en sloot mijn ogen. De zon scheen heerlijk op mijn huid tot er op eens een gedaante voor kwam staan. Ik wist dat het redouan was dus keek ik op. "Is het goed als ik bij je kom liggen?" Hij legde al zijn handdoek naast me neer zonder dat ik antwoord heb gegeven. "Ja uhm... hoor" zei ik geschrokken toen ik zijn koude gespierde arm tegen de mijne aanvoelde. Ik voelde zijn blik op me branden en besloot gewoon mijn ogen dicht te doen er er niets van aantrekken.

"Dus vindt je het leuk hier zo?" Vroeg hij. "Mmmh" was het enige wat ik uit mijn mond kreeg, niet veel later voelde ik een vinger op mijn wang en opende boos en geschrokken mijn ogen. Maar gauw ging die boosheid weg toen ik zag dat hij een klein zeewier plantje van me wang af haalde en die vervolgens naast zich op het zand gooide. 'Sorry liet ik je schrikken?' Vroeg hij toen hij me blik opmerkte. Ik schudde mijn hoofd en ging weer liggen. Het was zo ongemakkelijk tussen ons en het liefst wilde ik dat hij weg zou gaan. Maar aan hem te zien was hij nog zeker niet van plan om te vertrekken.

Na een uurtje was het voor mij genoeg geweest en stond ik op. Redouan die me opmerkte bleef me verward aanstaren. "Wat ga je doen?" Vroeg hij enkel. "Ik denk dat ik maar eens ga, ik heb honger en begin een beetje hoofdpijn te krijgen" zei ik glimlachend. Hij stond op. "Zullen we dan ergens samen lunchen?" Zijn voorstel was wel lief maar blijkbaar begreep hij de hint niet. "Uhm nee doe geen moeite redouan. Het was een genoege om je ontmoet te hebben maar nu moet ik gaan" ik gaf hem een knikje en greep toen naar mijn handdoek, maar die weg werd snel geblokkeerd door redouan die voor me kwam staan. "Nee joh kom gezellig eten ik heb toch niets te doen" zei hij.

Ik gaf het op. Deze gast gaat me nooit met rust laten. Ik knikte en begon mijn spullen op te rapen. Redouan liep naast me naar een lekker vistentje. We liepen naar binnen en namen plaats aan tafel. Redouan die druk bezig was met het vertellen over zijn leven in nederland had blijkbaar niet door dat ik dood ging van de hoofdpijn en zijn hele levensverhaal niet hoorde en niet eens wilde horen. Ik sloot even mijn ogen en nam snel een slok van mijn cola die werd aangegeven.

"Gaat het?" Vroeg redouan. Ik knikte en keek in zijn lichte ogen doe verraadde dat hij bezorgd was. "Wil je water?" "Nee ik heb mijn drinken al" zei ik. Hij knikte en bleef stil wat echt fijn was van hem. Ik was zijn verhaal zo zat. Het enige wat ik wilde was rust. Het eten werd opgediend en we wilde net gaan eten tot er twee mannen de zaak binnen liepen. Ik herkende ze!

Vote, share and comment!
We hebbeb de 1k gehaald! Yesss ik ben jullie zo dankbaar.
Ik wilde trouwens nog een lief persoon promoten. Haar account heet SchrijfsterAmal en ze is een nieuw boek begonnen die jullie zeker moeten gaan lezen. "Ik was maagd" heet het boek en het is zeker het lezen waard.

Stemmen zou lief zijn♡