Yüreğimdeki Sarmaşık (KARADENİZ SERİSİ-II)

39 "Korku"

BENSU

Sevdiğim adamın göğsüne sokuldum. Boran dudaklarını saçıma bastırıp, kokumu içine çekti.

"Ne çok özlemişim seninle sarılıp uyumayı... Meleğim benim, güzelim..."

Gülümsedim ve sakallarını okşadım.

"Ben de çok özledim aşkım. Sensiz bir hayat düşünemiyorum." Dediğimde saçlarımı okşadı. "Öyle mi?" Hafifçe başımı salladım.

Boran sırıtıyordu. "Seni asla affetmeyeceğim Boran, senden nefret ediyorum, bir daha beni arama, seni sevmiyorum..."

Eskileri hatırlarken dudağımı büktüm.

"Onları söylerken, ciddi olduğumu mu düşünüyordun?" Dedim. "Hayır güzelim. Hâlâ beni sevdiğini biliyordum. Dövmeni bile sildirmemiştin." 

Bakışlarım dövmemi buldu.

"Çok güzel değil mi? Nasıl sildirmeye kıyayım? Biz bunu birlikte yaptırmıştık..." Boran saçımı öptü. "Ne hayallerle yaptırmıştık." İç çektim.

Sonra o hayallerimize yazık edip, ayrılmayı seçmiştik.

"Hâlâ inanamıyorum seni bıraktığıma... Bana inanmadığın için sana kızgındım. Hatalı olduğum noktalar vardı ama yine de kızgındım işte. Sen önüme o kağıdı getirdiğinde delirdim. Aptal gibi gururuma yenik düştüm!"

Başımı kaldırdım ve sevdiğim adamın sakallarını öptüm.

Çok güzel kokuyordu...

Kokusunu derince içime çektim. "O kötü günler geçti gitti artık, artık yalnızca üçümüz varız." Aklım Begüm'e takılırken ayağa kalktım. "Nereye?" Diye sordu. "Bizim yaramaza bakacağım."

Aşağıya indiğimde kendine kule yapan kızımı gördüm. En az yirmi kat var gibi duruyordu. Begüm heyecanla ellerimi çırptı.

"Annem buna bayılacak!"

Mutlulukla ayağa kalktığında bakışları beni buldu. "Anne kuleyi gördün mü yoksa?" Güldüm. "Yok aşkım, ne kulesi?" Elimi tuttu. "Önce çişimi yapalım sonra bakalım olur mu? Kocaman bir kule yaptım!" Kahkaha attım.

Bir de çişimi yapalım diyordu benim tatlı kızım...

"Tamam annem." Onu kucağıma aldığımda banyoya götürdüm.

İşlerimiz bittiğinde yeniden onu kucağıma alıp ellerini yıkadım.

Banyodan çıktığımızda bana döndü. "Anne çok güzel bir kule yaptım! Çok büyük, evimiz kadar!" Abartmasına güldüm. "Öyle mi annem? Haydi göster annene."

Begüm elimi tuttu ve beni odaya getirdi.

Kulenin yıkıldığını gördüğünde ağzı şaşkınlıkla açıldı.

Bakışlarım Boran'ı bulduğunda, sinirle bir küfür savurdum.

Biz bitmiştik!

"Anne, kulem nerede?"

Dehşetle elimi bıraktı ve yıkılmış kulesinin yanına gitti.

"Baba?"

Bakışları Boran'ı buldu...

Biz gerçekten bitmiştik!

"Efendim güzelim?" Begüm üzgünce kulesine bakıyordu. "Bunu sen mi yaptın?" Dediğinde Boran kaşlarını çattı. "Evet, senin için özel bir anlamı mı vardı?"

Aptal adam, kuleyle ne derdi vardı ki?!

"Neden yaptın bunu? Neden kulemi yıktın, çok uğraşmıştım ben!"